In de inmiddels bekende categorie hier-is-nog-geen-Nederlandse-Wikipedia-pagina-van vandaag: rubber duck debugging.
Deze naam is een verwijzing naar een verhaal in het boek The Pragmatic Programmer waarin een programmeur een rubberen eendje heeft en zijn code debugt door zichzelf te dwingen de code regel voor regel aan de eend uit te leggen.
Het idee is dus dat je door een probleem aan iemand anders uit te leggen — mogelijk zelfs aan iemand die niets van programmeren weet — je vaak een oplossing voor je probleem vindt. Ik heb zelf deze ervaring ook. Wanneer ik vastloop, door iemand anders er bij te trekken, en die er doorheen te praten, zie je vaak je eigen fout.
Maar door een levenloos object te gebruiken — een rubberen eendje — hoef je niet steeds een collega te onderbreken. En waarschijnlijk werkt het ook met katten en honden.
Dus hardop denken, werkt. En niet alleen voor programmeer problemen.
Het is een beetje zoals bloggen.