Ik schrijf als het even kan het liefst met dezelfde soort pen. Ik heb daar meerdere van. Op mijn bureau, in mijn tas en aan notitieboekjes. Ik heb precies vijf blauwe, een rode en een zwarte van dit soort.
Op mijn bureau zwerven twee van deze blauwe pennen. Aan de buitenkant kan ik niet zien welke het is, ze zijn identiek. Ik heb ooit geprobeerd om ze met een stift te markeren, maar dat slijt.
Het punt is, de twee pennen schrijven verschillend. Kijk maar:
Soms grijp ik mis en heb ik de bijna lege pen te pakken.
Een bijna lege pen gaat nooit beter schrijven, deze wordt alleen maar leger.
Wanneer hak je de knoop door dat het tijd is om afscheid te nemen van die pen?
Wanneer is een pen klaar?
Dit gaat niet alleen maar over pennen.
Zodra de pen ergernis gaat gaat geven wordt het tijd voor afscheid.
Hoewel de pen minder schreef, de pen schreef.
Het werd pas duidelijk dat de pen minder schreef toen het gezelschap kreeg van een andere pen.
De pen heeft het altijd gedaan. Gaat de nieuwe pen dat ook doen?
Dit gaat niet alleen over pennen.
Ja, mooi.