Something old, something new, something borrowed, something blue

De tijd vliegt. Alweer een maand sinds de laatste post; en toch nog steeds elke dag een trouwe groep mensen die checkt op updates. Voor die mensen is er dus nu weer een post. De piks zelf blijven nog even uit voor nu, aangezien het wachten is op een nieuw magnetische geladen doosje.
Maar wat is in dat geval dan een goede excuus om even wat videootjes te plaatsen? Ik zeg; Sinterklaas is jarig en daarom een extra dosis videootjes voor de trouwe lezers.

Deze keer neem ik de post titel als leidraad. Dus de eerste video is iets “old”. Neerlands trots. Het had ook in de categorie “blue” gepast. Maar ik zet het onder old omdat dit nummer van Shocking Blue alweer uit 1968 komt. Maar alle crisis, deze track is echt killer! Zo durven er weinig gitaar te spelen. Geen officiele clip maar dat is met zo’n nummer ook niet nodig.

Dan iets “new”. The Rifles. Engelse band die met hun debut album ook al op piks.nl te vinden waren. Dat debut is een album geworden dat ik onevenredig vaak en veel luister. Waarom kan ik niet verklaren. Het luistert gewoon lekker weg. En de eerste single van het nieuwe album gaat op die zelfde lijn verder.

Iets “borrowed”. Dit kwam ik een tijdje geleden tegen. Een Belgisch meisjeskoor die een nummer van U2 lenen. Ik houd niet van koren en helemaal al niet van meisjeskoren. Maar dit raakte een bijzondere snaar bij me. Ik denk dat het komt omdat de identiteit van het nummer zo expliciet tot uiting komt. Gek genoeg kun je een nummer 100’en keren horen voordat je door hebt dat je eigelijk meer naar een psalm dan een rock nummer zit te luisteren. Maar dat is ook niet zo vreemd met Bono als songwriter. Mocht deze uitvoering u bevallen, ze doen ook the Cure, Damien Rice en Radiohead. Maar voor nu With or Without You.

Dan iets “blue”. Dat is nogal vrij interpreteerbaar. Veel muziek is blues. Maar ja wat is nou eigelijk blues? Ik vind zelf het volgende nummer in ieder geval blues. Het is een van die artiesten die ik eigelijk veel te weinig luister. Maar ja mijn playlist bestaat al 5 jaar uit continue the Smiths. Daar komt moeilijk iets tussen. Hoewel Alex Turner goed bezig is om daar verandering in the brengen. Maar Conor Oberst (Bright Eyes) is al jaren een favoriet van me en die kerel levert in moordend tempo juweel na juweel af. Dylanesque toestanden. Zoals bijvoorbeeld ook deze: No one would riot for less. Naast een blues zie ik dit nummer ook als een protest song. Dat gevoel wordt ook bevestigd door de ‘imagery’ in de volgende onofficiele clip. Hell is here.

Om niet op een al te depressieve noot af te sluiten en omdat het Sinterklaas is, nog maar 1 nummer dan. Beste band, beste songwriter van dit moment. Enough said.