Bij ons is het gebruikelijk dat kinderen wekelijks een versje of deel van een versje leren. Onze jongste zoon krijgt hier nu mee te maken en moet er nog wel aan wennen. De eerste keer kwam hij er op zondagavond achter dat hij die maandag zijn versje moest kennen. Vier regels. Hoe moeilijk kan het zijn?
Heel moeilijk.
Het duurde 3 uur.
Dat is geen grap en ik overdrijf niet. Ik heb meer geduld dan hij. Maar mijn zondagavond was wel naar de knoppen. Dus dit moest anders.
Ik vind een versje leren een belangrijk stukje huiswerk. Er zit veel in dit klassieke stampen. Je moet leren je brein te activeren om echt iets op te slaan, je moet nieuwe patronen zien te maken, je moet leren oefenen, maar je moet ook leren om tijdig te herhalen en te plannen. Want je kan proberen iets in één keer in in drie uur te leren. Of je hakt het op in delen. Wat veel slimmer is.
Het nieuwe versje las hij elke avond even een paar keer over en na een paar dagen zat dat er in: bij elkaar opgeteld kost dat veel minder tijd dan drie uur. Ons brein heeft verwerkingstijd nodig (lees: slaap) als je echt iets goed wil opslaan voor langere termijn. En dat is natuurlijk de truc. En ik hoop dat hij dat vooral leert. Herhaling is de moeder alles succes. En dan kun je alles leren.
