Over ongeveer 100 jaar zal iedereen die je nu kent en iedereen die nu bestaat, niet meer bestaan. Iedereen die vandaag in de file staat, iedereen die de trein net haalt na een sprintje, iedereen die zich verveelt in de klas, iedereen die in spanning zit bij een AZC, iedereen die zich staat uit te sloven in de sportschool, iedereen die verliefd wordt, iedereen die een relatie verbreekt, iedereen die vandaag trouwt, en iedereen die vandaag nieuw leven op de wereld zet. Niemand van die mensen zal er meer zijn.
En — er voor nu even van uitgaande dat er geen apocalypse plaatsvindt — zal er over 100 jaar een hele nieuwe lichting mensen zijn. We worden allemaal vervangen door nieuwe mensen.
Hier haal ik twee dingen uit.
Ten eerste, zoals altijd: memento mori. Wat we hier doen is eindig.
En ten tweede: wij zijn die nieuwe lichting mensen waar ze zo’n 100 jaar geleden over spraken. Wat een geluk dat wij nu leven!
