Het is koers! Het kan u denk ik niet ontgaan zijn de afgelopen 2 weken. De Tour de France. De 99ste editie alweer van dit unieke evenement. Je hoeft geen wielerliefhebber te zijn om van de Tour te houden, en misschien zelfs geen sportliefhebber. De Tour is er namelijk voor iedereen!
Daar kwam ik vorig jaar zelf aan de levende lijve achter in bocht 7 op de Alpe d’Huez. Maar, daarvóór was ik al fan.
Miguel Indurain had in de jaren 90 de aandacht van mijn oudere zus en niet per se om zijn sportieve prestaties. Maar dat betekende wel dat tijdens zijn hegemonie van vijf keer geel de Tour altijd aan stond bij ons. Misschien niet de beste reden maar desalniettemin intrigeerde de Tour me direct. En het lijkt elk jaar erger te worden. Niet iedereen snapt dit, en dat hoeft ook niet. Maar ik kan wel 10 redenen noemen om toch van de Tour te houden. Daarom is deze blog voor de niet-liefhebbers om hun te helpen begrijpen wat de Tour zo bijzonder maakt.
Jacques Anquetil
1. Historie
Als je gevoelig bent voor dit argument; dan heb je aan de Tour een goeie. Gestart in 1903 door een krant om in de zomer ook wat kranten te kunnen verkopen en, met uitzondering van wat oorlogjaren, jaarlijks verreden. Dit zorgt voor enorm archief van statistieken en een land dat inmiddels bezaaid is met beroemde en beruchte kollen en bochten waar titanengevechten uitgevochten zijn en helden geboren zijn. De Tour kan op die manier een heel jaar duren. Want er zijn boeken vol geschreven over de tourhistorie en zijn helden. En je weet dus wanneer de mannen de pedalen in beweging zetten er automatisch een bladzijde aan die geschiedenis wordt toegevoegd.
2. Elke dag een ander speelveld
De spelers zijn hetzelfde: maar hun speelterrein is elke dag anders. Stel je eens voor dat een voetballer de ene dag op een vierkant veld en de andere dag op een rond veld speelt. Dat kan natuurlijk niet. Behalve bij wielrennen. Elke etappe is anders (berg, vlak, tijdrit etc.). En elke dag brengt specifieke uitdagingen. Dit is uniek en geeft de sport een dimensie die maar weinig andere sporten kennen.
Eddy Merckx
3. Elke dag 2 wedstrijden in 1
Naast het algemeen klassement is er elke dag een etappewinnaar. Dus, het is elke dag spannend. Het is altijd een wedstrijd in een wedstrijd. Maar er zijn altijd nog meer wedstrijden door elkaar heen aan gang: gele trui, groene trui, witte trui, berg trui, beste ploeg, meest aanvallende renner en etappe winnaar. Elk gekoppeld aan een specialisme. Omdat renners niet hetzelfde zijn, zijn er meerdere truien. Je hebt klimmers, sprinters, tijdrijders, allrounders, knechten etc. Combineer die kwaliteiten met het wisselde speelveld en je hebt wéér een extra dimensie die de Tour uniek maakt.
4. Team sport en een individuele sport in 1
Nog een dimensie die lang duurde voordat ik die snapte. De Tour beloont met de truien voornamelijk individuele renners. Maar geen enkele renner kan in zijn eentje winnen. Je hebt een ploeg nodig. Om je bidons te halen, om ontsnappers terug te halen, om gaten dicht te rijden of om je uit de wind te houden. En vooral dat laatste maakt verschil. Ik heb me jaren afgevraagd hoe het toch kan dat zo’n peloton een ontsnapte wielrenner met een paar minuten voorsprong altijd terug kan pakken? Dit komt omdat wanneer je achter iemand fietst je 60% minder weerstand hebt en dus veel harder kan of meer kan rusten of allebei. Dat is de kracht van een peloton.
Bernard Hinault
5. Het is een ultieme vorm van sport
De Tour benadert de essentie van sport. Lichamelijke opoffering voor succes. Al die mannen zijn helden. Ga er maar aan staan, 3 weken lang 3500 km door Frankrijk fietsen met gemiddeld 40 per uur en met gevaar voor eigen leven. Er zijn renners letterlijk gestorven in de Tour. En de renners “sterven” elke dag. Maar de volgende dag is het gewoon weer koers. Want de Tour wacht op niemand. Je kan dus kapot gaan op de fiets, eten, slapen en gewoon weer opstappen. Dat kan met een wielrenner maar dat kan niet met een marathon loper. Wat mij betreft is de Tour de meest gruwelijke wedstrijd die er is. Als toeschouwer levert dat mooie beelden op. De gevolgen voor de sport zijn soms iets minder.
6. De lingo
De rijke historie en het karakter van de sport komen ook terug in de officieuze terminologie die iedereen kent maar door niemand verzonnen is. De bus, de chasse patate, een jasje uitdoen: er is geen sport met zoveel idiote termen. Maar misschien ook wel logisch als je 3 weken lang elke dag een uurtje of 4 lang moet praten over een etappe. Maar het is genieten, dat soort lingo.
Miguel Indurain
7. Gratis
Wil je kijken? Dat kan. Kies een plekje langs het pak-em-beet 200km parcours en juich de renners toe. Nergens een kaartje kopen. Niemand houdt je tegen. De Tour is voor iedereen.
8. De Tour caravaan
Dit is er dus ??n voor als je echt langs de weg staat. Rotzooi waar je niks aan hebt wordt vanuit honderden versierde auto’s naar je kop gemieterd. Het hoort er bij. En soms zitten er echt aardige sleutelhangers of shirts bij (ben je al overtuigd?)
9. Mart Smeets
Love him or hate him. Als het over de Tour gaat, kun je in Nederland niet om Mart heen. Elke avond op de NOS: de Avondetappe. Auwehoeren voor gevorderden. En Mart die een etappe samenvatting als geen ander live aan elkaar praat met oprechte passie. Heerlijk.
10. Mooie shots
De Tour wordt verreden in Frankrijk. En Frankrijk is een fantastisch mooi land. Maar elke dag is er dus een overdosis beelden van schitterende rivieren, valleien, bergen en kusten Als je van mooie plaatjes houdt dan zit je dus goed met de Tour. (En dus afgaande op mijn zus zijn sommige renners ook niet onaardig om te zien.)
*Voor de oplettende lezer: de plaatjes laten achtereenvolgens: Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Bernard Hinault, Miguel Indurain en Lance Armstrong zien. De enige 5 4 mensen op aarde die het onwaarschijnlijke aantal van (minimaal) 5 tourzeges op zak hebben.