18 jaar bloggen

Vanaf vandaag zou deze site mogen stemmen. Want het is precies 18 jaar geleden dat ik de eerste post schreef op, toen nog, piks.nl.

Deze eerste post is overigens nog steeds gewoon te lezen. Het is geen bijzondere post, meer een test (de slug is hello-world) en ik heb deze post alleen laten staan(bij een opschoonactie) juist omdat het de eerste was.

18 jaar pas?

Ergens in de Wayback Machine zwerven zelfs nog flarden van een site die had ik vóórdat piks.nl bestond. Die lijkt van 12 januari 2001 te zijn, maar ik meen die site het jaar daarvoor al gehad te hebben. Hoe dan ook, rond de eeuwwisseling dus. Dit was gewoon platte HTML dus wanneer ik die site wou updaten dan moest ik HTML-en. Gedoe.
Maar daar dus zijn wel dingen van bewaard gebleven. Omdat die niet noemenswaardig zijn, hou ik 2005 aan als het jaar dat ik begon met bloggen. Want toen begon piks.nl.

Pictures punt en-el

Het is 2005 en piks.nl is dé website voor foto’s van onze vriendengroep (aangedreven door JAlbum). Die vriendengroep bestaat overigens nog steeds. En die foto’s staan er ook nog steeds. De laatste update is van 2011. Van 2005 tot 2011 was er namelijk geen goeie of makkelijke manier om foto’s online te delen.

Want, ga maar na:

• De iPhone kwam pas in 2007
• Facebook stond nog in de kinderschoenen (gister was het 18 jaar geleden dat Thefacebook haar naam in Facebook veranderde)
• Hyves was net up and coming
• WhatsApp bestond nog niet, laat staan Instagram of Snapchat
• YouTube was net dat jaar gestart en nog niet breed bekend
• En foto’s mailen werkte ook niet lekker. Want grote mailboxen zoals Gmail die introduceerde bestonden namelijk ook pas net en waren eerst zelfs invite only.

Andere tijden!

Dus als je wat wou moest je wel een eigen site hebben. Dat werd piks.nl!

WordPress

Omdat die site ook een soort voorkant moest hebben en ik geen zin had om bij elke update te HTML-en, installeerde ik een CMS. Dat werd WordPress. Dit was de juiste keuze omdat de helft van het internet ondertussen draait op deze opensource software (toen was het nog nieuw) en precies deze zelfde installatie draait 18 jaar later nog steeds! Het is dus robuuste software en heeft heel wat servermigraties overleeft.

Bloglife

Ik schreef op die voorkant af en toe stukjes, ongeveer één per maand, en pas een paar jaar geleden, ging ik om allerlei redenen elke dag schrijven en veranderde ik de naam in janvandenberg.blog (piks.nl werkt nog steeds en wijst daar naar toe).

Ik zei gister nog tegen iemand dat mijn blog een publiek archief is over waar ik op dat moment in tijd mee bezig was. Wat luisterde, las of keek ik toen? Wat hield me toen bezig? Mijn blog is mijn publieke dagboek. En het archiefknopje aan de zijkant is dus vooral voor mijzelf.

Overigens vergis je niet, ik ben geen open boek die alles maar op internet tettert. Integendeel: ik ben juist een vrij gesloten persoon. Als je dat verbaasd: prettig kennis te maken!

Er is dus heel veel waar ik bewust niet over blog. Zo zul je bijvoorbeeld wanneer je zoekt op de naam van het bedrijf waar ik ondertussen al langer werk dan dan deze site oud is (!) niets vinden. Of de naam van mijn vrouw (als je die kent) zul je heel weinig tot niet vinden.

Er zit dus een grens aan wat ik wel of niet deel.

Waar schrijf ik wel over dan?

Bloggen is voor mij een manier geworden om tijd te vangen. Dat is in zichzelf een thema waar ik wel vaker over schrijf. Het houdt me bezig en het lijkt me iets dat elk mens op bepaalde manier bezig houdt. Het is niet voor niets ook één van de thema’s uit À la recherche du temps perdu van Proust. (Ten minste dat denk ik? Ik heb deze 3000 pagina’s tellende deurstop nog nooit zelf gelezen.)

Tijd is iets dat steeds sneller gaat hoe meer je er van hebt gebruikt. Dit komt omdat je er steeds minder van over houdt. En hoe sneller het gaat hoe meer je het juist zou willen vangen.

Na 18 jaar bloggen is daarom de enige wens die ik heb dat ik toch nog eerder, vaker en meer had geblogd. Nog meer tijd vangen.

En ik ga nu een misschien wel heel naar Oliver Burkeman sommetje doen. Misschien ken je deze schrijver van Four Thousand Weeks: Time Management for Mortals. Ik schreef al vaker over hem. Hij stelt dat een gemiddeld mensenleven 4000 weken duurt. Klinkt als niet echt veel he? Maar als ik dat dus als uitgangspunt neem en dus dit tempo aanhoudt — van één blog per dag — dan zal ik misschien D.V. nog 10.254 stukjes kunnen schrijven voordat deze blog op zwart gaat en misschien dan echt nog alleen maar in de Wayback Machine te vinden is.