25 jaar kottke.org

Vorige week bestond de website kottke.org 25 jaar.
Kottke is een van de allereerste én nog steeds actieve weblogs.

Het is een blog in de puurste vorm:

• gerund door één iemand (Jason Kottke)
• die deelt wat zijn interesses zijn
• die dat frequent doet
• de inhoud is open beschikbaar (o.a. via RSS)
• en de nieuwste berichten staan bovenaan (dit is een ding)

Ik zal niet zeggen dat ik al vanaf het allereerste begin op kottke.org kom, maar ik kom er wel al vele jaren. De content is altijd goed, interessant, leuk, grappig, verrassend en meer.

Jason Kottke blogt eigenlijk de hele dag door. Naast de stukjes die hij zelf typt, verwijst hij ook vooral naar andere interessante dingen.

Toen ik jaren geleden een keer wisselde van RSS lezer bleek dat er 157 van de 544 van de bookmarks van Kottke waren (30%). En eigenlijk realiseerde ik me toen pas hoe belangrijk deze site is voor mijn beleving van het internet.

Kottke zijn interesses sluiten denk ik goed aan bij mijn eigen. (Dat kan ook bijna niet anders wanneer je kijkt naar de vele posts die zijn getagged onder DFW). Hij is een nieuwsgierig mens met een brede interesse.

Bloggen als baan

Jason leeft van bloggen. De blog is zijn baan. Dat is vrij uniek. In de USA zijn er wel meerdere professionele bloggers, maar toch niet heel veel. En in Nederland zijn er helemaal geen bloggers die kunnen leven van bloggen (toch?).

Een andere Amerikaanse blogger die ook leeft van bloggen (en een podcast) is John Gruber van Daring Fireball. Het is dan ook toepasselijk dat Jason Kottke bij hem in de podcast aanschoof om te praten over 25 jaar bloggen.

De aflevering duurt meer dan drie uur! Ik heb er van genoten: maar ik geef direct toe dat het ook ge-edit had kunnen worden naar één uur.

Maar als je houdt van verhalen over het beginnende internet en blogs en waarom het bovenaan zetten van nieuwe content een ontdekking was (!) dat is dit er eentje voor jou. En het gaat een keer niet over hoe je een publiek kan vinden of je merk kan uitbouwen en meer van dat soort dingen.

Wat interessant en grappig is dat Jason en John de twee zelfverklaarde laatste gebruikers van Movable Type CMS zijn (dus geen WordPress!). Ik ken MT verder niet, maar wat ze o.a. vertellen is dat ze hun stukjes in MT maken en dan exporteren naar platte HTML (of PHP wat je wil): wat ze vervolgens dus op de site plaatsen. Je kijkt dus altijd naar statische pagina’s. Ik vond dit bijzonder omdat de static site generator hausse een vrij nieuw ding leek, maar dat is het dus niet!

De zelf van zelfexpressie

Voor mij is Kottke de belichaming van wat het internet zo mooi maakt: individuen die hun interesses delen. In de begindagen van het internet was er heel even de gedachte dat iedereen dit zou moeten doen: self-publishing op een eigen domein. De manier waarop dit zou moeten gebeuren is niet helemaal uit gekomen; blogs zijn een marginaal onderdeel van het internetverkeer. Wat wel uit is gekomen is dat iedereen een aangeboren behoefte heeft aan zelfexpressie. Al is het maar iets eenvoudigs als een linkje delen in een WhatsApp of Telegram groep of een YouTube comment achterlaten of een TikTok maken of Snap sturen.

In de kern is dat hetzelfde als wat Jason doet: kijk hier, dit vind ik interessant!

In de podcast stelt Jason ook vast dat Twitter een absoluut pure vorm van bloggen — en dus zelfexpressie — was: titelloze* doorverwijzingen naar interessante dingen vanaf een persoonlijk account.

(*Ik leerde in de podcast dat blogs met titels iets ‘nieuws’ zijn.)

Maar net als bovenste voorbeelden (YouTube, Tiktok, Snapchat) is ook Twitter verworden — gemuteerd — tot iets anders. Iets waarbij het vooral over de ZELF in zelfexpressie gaat. En waar alles lijkt te draaien om het beest (de site) maar te blijven voeden.

Het gaat minder om de interesses van een persoon en meer en meer om de persoon. En het gaat minder over delen en meer over pakken.

De magie van delen

Het internet is ongelofelijk veel verandert in de afgelopen 25 jaar, maar kottke.org is eigenlijk niet verandert. Dat heeft iets geruststellend en is volgens mij ook veel moeilijker dan het klinkt.

En het adagium ‘als je maar lang genoeg gewoon blijft doen word je vanzelf bijzonder’ geldt hier ook hier.

Wat voor Jason zelf ook niet is verandert, is de magie van het internet. De magie dat hij op een knopje kan drukken en dat honderden mensen (of meer) binnen een paar minuten kunnen lezen wat hij heeft geschreven. Het is een gevoel van magie dat hij ook na 40.000 artikelen en 25 jaar nog steeds niet kwijt is. En een gevoel dat hij graag nog eens minimaal 25 jaar wil vasthouden.