Ik luisterde vorige week Nooit Meer Slapen met muzikant en podcastmaker Sef. Hij won recent de 3 voor 12 album van het jaar prijs voor zijn album: ‘Ik Zou Voor Veel Kunnen Sterven Maar Niet Voor Een Vlag’.
Titel, wel?
Ik ken overigens niets van dat album en sowieso zeer weinig van zijn muziek. Ik ken Sef vooral van zijn eigen podcast Yous & Yay: New Emotions die hij maakt met met Pepijn Lanen.
Ik heb bij deze Nooit Meer Slapen aflevering een paar keer mijn wenkbrauwen gefronst over een aantal ogenschijnlijke naïeve (en ongeloofwaardige) ideeën die Sef er op na houdt, over bijvoorbeeld kapitalisme.
Maar wie ben ik, misschien ben ik wel degene die naïef is. Hoe dan ook, het is goed om soms dingen te luisteren waar je het niet mee eens bent.
Het laatste deel van de podcast vond ik het meest interessant, wanneer Sef over zijn maak-proces praat.
Als ik het mag samenvatten / parafraseren zegt hij ongeveer het volgende: alles bestaat al, elk woord is al gezegd, het gaat om flarden verzamelen, dingen combineren, verbanden leggen. En zo zegt hij: je bent eigenlijk de hele tijd collages aan het maken.
Deze gedachte heeft iets bevrijdends: alles bestaat al. En aan de andere kant: de mogelijkheden zijn eindeloos.