All Fours – Miranda July

Ik luister regelmatig BoekenFM maar toen de Miranda July aflevering net goed en wel was begonnen, zette ik deze uit. Tampons en menopauze? Nope, not for me. Dacht ik.

Een tijdje later hadden we een feestje, en een deel van de boekenclub was over dit boek aan het praten. Ik haakte aan. Over welk boek hebben jullie het? Oh dat boek weer, nope not for me. Dacht ik.

Toch bleef ik dit boek maar tegenkomen:

En ik legde steeds maar niet de link dat ik Miranda July al eerder was tegengekomen en dat ik haar werk heel grappig vond.

Ondertussen hadden we al drie boekenclubs gehad, waar het voor of na de tijd toch stiekem altijd even ook over dit boek ging. Ik kwam daardoor op een punt dat ik dacht; als de volgende nu niet dit boek kiest, dan kies ik em zelf. Gelukkig koos J. em.

Alle vier de pootjes

Er zit veel in All Fours, het verhaal en de personages hielden me ook na het lezen bezig. Het is een boek met een keurige strik, alles heeft een bedoeling en komt bij elkaar (George Saunders las mee). Er zitten heel veel lijntjes en themas in die genoeg aanknopingspunten geven om het een avond lang over te hebben. Of misschien wel twee. We hebben denk ik nog nooit zo lang inhoudelijk over een boek gesproken. Wat me daarbij opviel is dat verschillende mensen om verschillende redenen het boek waardeerden. Dat is wat de beste boeken doen.

Ik zal het niet spoilen maar de passage waarin de titel duidelijk wordt gemaakt en de manier waarop dat gebeurt: dit is niets minder dan een gutpunch. En dat is precies wat het werk van July voor mij bijzonder en aantrekkelijk maakt: grapje, grapje, grapje, destructie.

En ja, er zit ook veel expliciet gedoe in. Heel veel. Daar gaan alle stukken over. Maar dat is eigenlijk niet waar ik aan denk als ik aan dit boek denk.

Oh en ik had een grafiek gemaakt. In het boek staat een bepaalde grafiek heel erg centraal, dus ik dacht laat ik in die stijl blijven.

Ik ga niet iets schrijven dat nog nooit over All Fours is geschreven of gezegd. Het is een enorm veelbesproken bestseller. Luister anders deze of deze podcast of lees het stuk uit de Groene van Marja Pruis.

Ik kan wel zeggen dat ik heel vaak hardop heb moeten lachen om al die kleine treffende beschrijvingen en de neurotische, onzekere (naamloze) hoofdpersoon, die heel veel nadenkt, maar ook impulsieve dingen doet, en op andere vlakken helemaal niets doet. En die haar tafelpoot maar niet repareert. Dat kan ik allemaal zeggen.

En ik kan ook zeggen we een bijzondere boekenclubavond hebben gehad. Want het bleek weer dat een boek kan bewijzen dat je niet alleen bent.