Temporiseren

Maandagochtend was ik om 5:50 wakker, het is nu zaterdag 7:54. En ik heb het gevoel de hele week te hebben aan gestaan, alleen onderbroken door kleine slaappauzes.

Ik klaag niet, want alles was allemaal leuk en interessant. Ik hou van dingen doen. Maar dit tempootje moet ik ook niet elke week hebben. Vandaar de titel van deze blog als opdracht aan mezelf.

Dit zette ik in mijn journal:

maandag: vroeg wakker 2,5 uur rijden naar Groesbeek, intensieve heidag, aansluitend wijnproeverij, ’s avonds laat column voor de krant schrijven.
dinsdag: vervolg heidag, zelf presenteren, intensief, 2 uur terug, direct aansluitend 2,5 uur vergaderen met ISEE (laat thuis)
woensdag: werk, 2 gemiste dagen inhalen, SCAB skoel (aanrader) (laat thuis)
donderdag: werk, Amsterdam boekenclub (laat thuis)
vrijdag: werk in ochtend, op excursie met commissie naar Utrecht (later meer) (laat thuis)
zaterdag: over een paar minuten om 8:30 naar Leeuwarden met de middelste, voor een basketballwedstrijd.

Gister zei iemand (een vrouw) tegen me dat vrouwen hun hersens het beste te vergelijken waren met spaghetti en die van mannen met vakjes (dit had zij ooit gehoord van iemand). En dit is volgens haar waarom mannen dingen beter konden organiseren, en vooral: dingen aan en uit konden zetten. En de hersens van vrouwen — volgens haar — gaan alle kanten op en zien de hele tijd overal verbanden. Ik zei als reactie, met een knipoog, dat dit nogal seksistisch klonk.

Maar ik vraag me ook af: dat mijn hersens deze week dus alle kanten op gingen en de hele tijd tussen allerlei verschillende onderwerpen moesten schakelen; is dat dan spaghetti of vakjes?

Een ander (vrouw) vulde aan: het verschil tussen mannen en vrouwen kwam ook vooral doordat de mental load tussen mannen en vrouwen verschillend is (daarbij refererend naar deze test). Vrouwen denken (naast hun werk en andere werkzaamheden) meer dan mannen aan bijvoorbeeld de kinderen: is het fruitdag op school, hoe laat is zwemles etc.

Mental load en spaghetti. Het is hoe dan ook goed dat het morgen zondag is.

Er worden geroepen van beneden: “het is nu al zesentwintig Jan, je moet gaan”.