Herhaling is de moeder aller succes. Herhaling is de enige manier om iets te leren of ergens goed in te worden.
Herhaling is de reden waarom ik de openingstunes van tekenfilmpjes van vroeger nog precies weet, maar het is ook de reden waarom ik niet meer precies weet waar die aflevering van die ene serie deze week ook weer over ging. Want de openingstunes van vroeger heb ik eindeloos herhaalt, maar de serie van deze week klikte ik al weer door naar de volgende aflevering nog voordat de credits kwamen.
Deels is het probleem dus dat er nu te veel is, wanneer je een boek uit hebt kun je direct aan de volgende beginnen en ook Netflix kun je niet uitspelen. We gaan steeds van het één naar het ander zonder stil te staan bij: wat heb ik nou gelezen, wat heb ik nou gezien, wat doet het mij, wat heb ik eraan?
Ik schreef al eerder over Noam Chomsky die zegt dat een boek lezen alleen zin heeft wanneer je ook de tijd neemt om er op reflecteren, er naar terug te keren. En natuurlijk is dit waar, kleinere boeken die ik in een dag uitlees, herinner ik me zelden scherp. Maar wanneer je een boek over meerdere dagen of weken leest dan moet je je brein wel aan het werk zetten om elke keer weer in dat verhaal te komen. En dat is een manier van terugkeren en herhalen (Chomsky bedoelt met terugkeren iets dat nog veel dieper gaat maar dat voor nu even terzijde).
En dat is dus precies wat je vroeger op het schoolplein ook deed. Want woensdagmiddag was tekenfilmmiddag en donderdag en vrijdag werden besteed om alles nog eens te herbeleven en iedereen wist een stukje. Het was ook ongeveer het enige wat je kon doen, want er was niet meer content. De bodemloze put van YouTube — waar mijn kinderen in zitten — bestond nog niet.
En die herhaling zorgde er voor dat het gecementeerd werd in je brein. Dus precies datgene waar we — in de periode dat ons brein bevattelijk is en kneedbaar — ons brein mee hebben volgestopt is waar we nostalgisch naar terugkijken. Het voelt vertrouwd omdat we het goed kennen. Maar we kennen het goed omdat we het zo vaak herhaalt hebben.
Er zijn meer elementen die nostalgie bepalen, maar de boodschap is: ergens vertrouwd mee worden is een kwestie van herhalen. En dat kan op meerdere manieren.
Wanneer je een film of serie hebt gekeken of een boek hebt gelezen, kun je voor je zelf er even bij stil staan — elementen herhalen — door er bijvoorbeeld een podcast over te luisteren (nóg meer content..) of nog beter: schrijf er een blog over.