Rond mijn twintigste woonde ik in een door de sportclub beschikbaar gestelde woning. Samen met een teamgenoot.
We konden het redelijk goed met elkaar vinden. Onder ons woonde een Amerikaanse teamgenoot. Wij hadden samen de bovenverdieping. Mijn huisgenoot was ouder en meer ervaren. Zowel in de sport, als in het leven. Bijvoorbeeld in het op jezelf wonen. Dat was nieuw voor mij.
Toch heb ik toen niet leren koken, want hij kookte altijd voor mij, dat was echt zijn ding. En ik brandde wel eens een cd-tje voor hem. Hij introduceerde me in de wereld van absurdistische humor, dat weet ik nog goed. Op videobanden. Zo woonden we een seizoen lang samen in één huis en daarna scheiden onze wegen zich weer. Ik heb hem daarna nog wel eens kort gesproken of gezien en dat was dan als vanouds vertrouwd. Maar dat was het dan. Zo gaan die dingen.
Dit weekend schoot zijn naam me te binnen en ik moest zomaar aan hem denken, ik denk dat iedereen dat wel eens heeft. Zijn naam is redelijk uniek en ik bedacht me dat hij dus niet zo moeilijk te googlen zou moeten zijn.
Hoe zou het met hem zijn?
De eerste hit op zijn naam is een In Memoriam pagina. En ik bevries even. Het is zijn foto, ouder, maar onmiskenbaar.
Hij is al een aantal jaren geleden overleden na 1,5 jaar ziek te zijn geweest. Hij werd nog geen 40.
Iets met de vluchtigheid van het leven.