Eliud Kipchoge liep in 2019 als eerste mens ooit een marathon onder de 2 uur. In het finish filmpje is te zien dat hij precies op finishlijn zichzelf letterlijk op de borst slaat. Kijk mij!
Ten minste dit lijkt het te suggereren.
Kipchoge loopt in het wit en op de achtergrond zie je andere lopers in het zwart. Stuk voor stuk ongetwijfeld allemaal sublieme marathonlopers, maar die dit keer dienden als anonieme hazen van Kipchoge. Hun opdracht was tempo houden, zodat Kipchoge het record kon lopen.
De borstklopperij komt in dat daglicht een beetje raar over, want één ding is duidelijk: zonder die hazen was het niet gelukt.
Maar als je het hele filmpje kijkt, zie je dat hij van te voren naar allerlei publiek wijst. En zo de overwinning deelt met hun. En in het interviewtje na de tijd komt hij iets bescheidener over.
Ik denk hier vaak aan want:
- Het is dus niet wat het lijkt op het eerste oog
- Één man finished met een record, maar alleen maar door hulp van anderen
- De hazen zijn ook allemaal blij: iedereen kent zijn rol en is blij met zijn bijdrage.
Iets met teamwork.