Ik loop elke dag. Meestal een stuk de polder in. Dat is fijn wanneer je de wind in je rug hebt.
Deze week was het op een avond koud, het miezerde en het waaide, maar ik had de wind in de rug. En ik merkte daardoor weinig van de wind en regen. Het waaide langs me heen en lopen ging vlot.
Maar ik kon er niet van genieten, ik kon alleen maar denken dat ik ook terug moest lopen en dan zou ik de wind en regen vol in mijn gezicht hebben op de onverbiddelijke vlakte van de polder.
En dat was ook zo.
Bij de terugweg had ik de wind en regen vol in mijn gezicht.
En zo kon ik dus niet echt genieten van zowel de heen- als de terugweg.
En gek genoeg had het op de heenweg piekeren over de terugweg niets aan het weer verandert.
Deze hoef ik niet verder uit te leggen toch.