Deze post valt onder de categorie levensfilosofie. Of, iets dat ik mijn kinderen wil meegeven. Of, nu, aan jou de lezer.
En dat is het volgende: voor iedereen die iets heeft bereikt in zijn of haar leven geldt dat dit nooit in een rechte lijn is gebeurd. Een rechte lijn van wens naar doel.
Want, er zijn geen rechte lijnen.
Ik ken hier heel veel voorbeelden van.
- Vrijwel elke aflevering van How I Built This gaat over ondernemers die via meerdere ideeën bij hun uiteindelijke (succesvolle) idee komen.
- Het oorspronkelijke idee achter Twitter was een ander idee dan hoe we het nu kennen.
- Bijna alle bands, of artiesten beginnen eerst in andere bands. Of dat nou om The Beatles, The Stones of om Bruce Springsteen gaat. Geen enkele artiest of band is fully formed vanaf het begin. Zelfs U2 (die pas 15 waren toen ze begonnen te spelen in de huidige bezetting) hadden toch nog eerst een extra gitarist.
- Wie kent de echte oprichter van Wikipedia? En wie weet hoe dat eigenlijk begon.
- Unix, het besturingssysteem waar Linux weer is op gebaseerd (en waar de moderne wereld op draait en hoe jij deze post nu leest) kwam pas na vele iteraties en zijpaadjes tot leven.
- Einstein was eerst een patent klerk voordat hij ’s werelds meest bekende natuurkundige werd.
- Mondriaan zijn vroege werk is niet waarom hij bekend is.
- Enzovoort. Enzovoort.
Ik heb moeite om te bedenken of er überhaupt een voorbeeld is van een rechte lijn? Mozart misschien?
Hoe dan ook, ik vertel hier denk ik geen nieuwe dingen. Ik heb dit ook niet bedacht.
Want iedereen kent dit plaatje denk ik wel:
Waarom ik dit belangrijk vind om te benadrukken is om de volgende reden. In mijn jeugd heb ik heel sterk vast gehouden aan een bepaald idee over hoe iets moest gaan. Want toen ik 15 was had ik dat gelezen in een biografie. En dat verankerde het idee, dat iets dus ZO moest gaan. En precies zo. Niet anders (dit zegt ook wat over mijn persoonlijkheid). Ik zag dat boek als een script hoe dingen moesten.
Waar ik te jong voor was om te beseffen is dat het juist in een boek stond omdat iedereen zijn verhaal anders is. Iedereen zijn pad is anders. Er zijn geen rechte lijnen.
En — dit is de kern — ik denk dat het te veel willen houden aan ‘het script’ me heeft belemmerd.
Het script was de rechte lijn. Van A naar B. Zo moest het.
Want ik wou een doel bereiken in plaats van dat ik bezig was om dingen te leren, te ontdekken, te spelen. Wat veel belangrijker is. Je moet dingen maken, je interesses verkennen en ja, ook altijd oog houden voor mogelijke kansen. Maar die kansen hangen van veel meer dingen af dan waar jij invloed op hebt. En als je krampachtig vasthoudt aan een specifiek doel, en ook nog eens aan de manier hoe je daar wil komen, dan mis je een boel.
Zwemmen 🌊🏊🏝
Zie jezelf als een zwemmer in een grote oceaan. Een oceaan met allemaal eilandjes. En jij bent ergens midden in die oceaan gedropt. Een oceaan waar het af en toe stormt, maar soms ook de zon schijnt, soms niet, of waar het soms volledig blak is. Niemand is groter dan dan de oceaan, niemand kan bepalen hoe de golven er die dag bij staan. Dus het is verstandig om altijd op de golven proberen mee te deinen. En om zo verschillende eilandjes te verkennen, en te genieten van het zwemmen en ja misschien af een toe even een stukje aan te zetten, als een eilandje in je buurt komt. Dan heb je meer plezier en dat hou je veel langer vol, en dan leer je meer dan dat je de hele tijd volle bak naar één specifiek eilandje probeert te zwemmen.