Het volgende verhaal heb ik wel eens aan mensen verteld die boos zijn op iemand, met wrok rondlopen of aan het wachten zijn om iemand terug te pakken. Ik heb het verhaal niet bedacht en weet ook niet meer waar ik het gehoord heb (vast uit een podcast denk ik).
Kwaad zijn op iemand is als een heet kooltje dat je vasthoudt, klaar om op een ander te gooien, maar ondertussen ben jij degene die zich verbrandt. En die ander weet (misschien) nergens van.
En nu heb dus je twee problemen.
Zo’n kooltje kan je extra bezeren. Dus blijf er niet mee rondlopen, gooi het van je af. Door het te vergeten (vaak lastig) of te vergeven (ook niet makkelijk).
Het mooiste is natuurlijk wanneer mensen er samen uit komen, dingen uit spreken, maar soms zit dat er niet in. Maar dan nog kan er sprake van vergeving zijn. Vergeving, in tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, kan een nogal eenzijdig iets zijn.
Want als jij iemand kan vergeven, dan is dat net als een heet kooltje dat je van je af kan gooien. Vergeven is tussen jou en een heet kooltje, waarbij je zegt: ik ga hier niet mee rondlopen.
De analogie bestaat in meerdere vormen.
