Ik weet niet hoe het met jullie zit maar mijn feed reader ziet er in december altijd zo uit:
Een andere leuk lijstje is de “52 things I learned“: een inmiddels jaarlijks terugkerende post met altijd 52 interessante dingetjes.
Dit jaar stonden er 4 hele interessantste dingen direct onder elkaar:
Soms denk ik wel eens, ik moet ook gaan bijhouden welke interessante dingetjes ik tegenkom. Maar dan bedenk ik me: dat doe ik natuurlijk al op mijn blog! Elke dag een weetje: dit is de 365ste.
Deurknop
Zo heb ik recent (vanochtend) geleerd dat een goeie conversatie (lees: een onderhoudend gesprek) niet gaat gaat om geven en nemen maar om affordances.
Er is niet echt een goeie vertaling voor, maar een affordance betekent zoveel als: iets dat de omgeving verschaft.
Zie een affordance in een gesprek als een deurknop: iets dat je kan vastpakken om naar een andere ruimte te bewegen.
Anders gezegd: geef in een gesprek mensen iets om mee te werken! Iets waar ze op aan kunnen slaan.
Gesprekken waarin mensen alleen maar zenden of mensen alleen maar luisteren: dat is het niet.
Conversational affordances are things like digressions and confessions and bold claims that beg for a rejoinder. Talking to another person is like rock climbing, except you are my rock wall and I am yours. If you reach up, I can grab onto your hand, and we can both hoist ourselves skyward. Maybe that’s why a really good conversation feels a little bit like floating.
Eigenlijk heeft een goeie blogpost hetzelfde kenmerk (dat is: kun je er wat mee?) ?
Maar ik leerde ook uit hetzelfde artikel dat we mensen het leukst vinden als ze het snelst op ons reageren – zo snel (slechts enkele milliseconden!) zelfs dat ze hun antwoord moeten formuleren lang voordat we klaar zijn met praten.
De volgende keer wanneer mensen me weer verwijten dat ik snel praat dan kan ik ze dit vertellen.