Schreeuwen helpt niet

Ik hoorde deze week iemand iets wijs zeggen in een podcast.

Wat misschien heel erg voor zich spreekt, maar het is goed om te herhalen. Verbatim.

Schreeuwen tegen mensen, mensen uitschelden, minachting over hen uitstorten, hen vertellen dat ze ongelijk hebben, werkt niet.

Het is geen goede tactiek. Het voelt misschien wel even goed. Maar het is een verslavende, self–righteous soort woede, waarbij we hebben het gevoel dat we iets hebben gedaan om het probleem op te lossen. Omdat we een plek hebben gevonden om onze gevoelens te kanaliseren. Maar uiteindelijk werkt het niet.

Wat wel werkt, is het moeilijke doen, namelijk de toewijding om in een gesprek te blijven, mensen met respect te behandelen, proberen te begrijpen waar ze vandaan komen.

En de persoon die je waarneemt in zijn publieke persoonlijkheid is altijd, ALTIJD radicaal ingewikkelder en meestal kwetsbaarder dan de persoon die je in het openbaar ziet. En dat is moeilijk in ons hoofd te houden, maar echt belangrijk.