Snij jezelf niet in de vingers

Ik had vrijdag een videocall met iemand die op een bepaald moment zei: je wil natuurlijk voorkomen dat je jezelf in de vingers snijdt.

Toen moesten we allebei even lachen, terwijl ik mijn linker wijsvinger omhoog hield. Daar zit namelijk sinds dinsdag een flink verband omheen. Ik had het niet benoemd maar de andere kant van het scherm had dit natuurlijk gezien en zo werd dit gezegde waarschijnlijk al dan niet bewust in haar brein geprent.

Dit gebeurde vorige week dinsdag toen ik iets te gehaast wilde doen.

Het was avond toen het gebeurde, en daarna moest ik naar condoleren, daarna moest ik nog een vergadering voorzitten tot laat, en daarna moest ik mijn vrouw nog helpen met het dankwoord oefenen voor de volgende dag. En toen was al echt laat en dacht ik; dit komt morgen wel.

Dat was niet slim.

Dit werd me ook de volgende ochtend door een assistent, arts-in-opleiding én nog een assistent duidelijk gemaakt. Heb je een (diepe) snee, ga binnen een paar uur naar een arts. Dan kan het nog geplakt of gehecht worden, wacht je er te lang mee dan wordt het een lelijke wond.

En zo heb ik mezelf dus letterlijk én figuurlijk in de vinger gesneden.

Bij het condoleren die dinsdag zat ik dus met een zelf gezwachtelde vinger en vertelde ik dat geen tijd had om naar een dokter te gaan, maar iemand daar merkte, terecht, op: je eigen gezondheid is het belangrijkste. En dat klopt natuurlijk. Dus zie dit als als een notitie naar mezelf.

De tip is: probeer jezelf niet in de vingers te snijden. Bijvoorbeeld door in je eerste termijn alvast, expliciet, zodat het voor niemand een verrassing is, je opvolger klaar te stomen.