In de loop der jaren heb ik al dan niet bewust wat regels voor mezelf geïntroduceerd aangaande Twitter.
Voor sommige mensen is Twitter misschien net als de kroeg. Roep en schreeuw wat er in je opkomt (daar zijn mensen gek op), luister wanneer het je uitkomt, en neem deel aan de conversatie als je toevallig net op dat moment erbij bent.
Not me.
- Ik lees alles wat op op mijn timeline staat (altijd), en ik verwacht hetzelfde. Respect.
- Als je 1000+ volgers hebt en je gaat mij gaat volgen: verwacht niet automatisch een follow-back. Want jij gaat (kan) niet lezen wat ik tweet en bent vaak alleen uit op extra followers. Doei.
- Ik unfollow als er te veel of te vaak over 1 onderwerp getweet wordt zonder iets constructiefs bij te dragen (“Lekker geslapen. Nu werken.”). Een beetje ‘venten’ mag. Maar onthou: je mond houden kost niets.
- Accounts die wel relevante info vermelden (bijv. nieuwssites) maar dat 100x/dag doen volg ik ook niet. Dat is echt too much.
- Ik volg geen geblockte accounts. Ik kan dan niet bepalen of je echt goud poept.
- Ik ben allergisch voor slechte grammatica of bepaald taalgebruik. It’s not you, its me.
- Ik volg geen accounts die met RTs hun ziel verkopen voor een spijkerbroek of speakersetje.
- Ik post geen selfies. Ever.
Er wordt gezegd dat Twitter de normale media en bijv. (mijn grote liefde) RSS aan het verdrijven is. Ik denk het niet. Heel veel dingen hoor ik inderdaad voor het eerst op Twitter. Kudos. Maar dat komt juist door het vluchtige karakter van Twitter. Er is geen snellere manier om iets op internet te zetten. Dat is juist een van de sterkste en mooiste punten van Twitter. Maar dit nodigt juist ook weer uit tot veel ruis. Twitter is daarom ook niet bij te houden als je meer dan 100-150 mensen volgt (mijn max). Ik zeg niet dat het niet kan, maar dan gebruik je het misschien op de ‘kroeg’ manier en dat is prima. Each his own.
Waar je in de begindagen van Twitter jan en alleman ging volgen en terug volgen omdat je die toevallig een keer had ontmoet is mijn timeline nu vooral een hoop technisch computer gepraat, wat goeie grappenmakers, en een paar bekenden. Meer kan ik niet hebben. (Dat juist de technische crowd wel op Twitter te vinden is, ligt natuurlijk aan de aard van het beestje).
Mijn Twitter timeline is daarom dan ook geen weerspiegeling van mijn persoonlijkheid. Mijn RSS feeds is dat meer: daar zie je al mijn interesses in terug.
Ik volg bijvoorbeeld bijna geen muzikanten/bands op Twitter (toch een redelijk interesse van me). De relevante zitten er sowieso niet, of de Twitter accounts zijn alleen verkapte spam over wanneer ze waar spelen. Voor muziek nieuws moet je gewoon met een RSS reader een paar goeie blogs volgen.
Twitter en RSS kunnen prima naast elkaar bestaan en vervangen elkaar niet, maar vullen juist aan. (Nu nog een goeie vervanger voor Google Reader vinden…).
En die paar bekenden/kennissen die ik volg, volgen ook terug. En dat is dus eigenlijk ook direct mijn publiek. Ik heb 254 followers, maar ik ben niet te ijdel om te bekennen dat mijn tweets door pak-em-beet ‘slechts’ 30 man gelezen worden (hartje voor jullie). Dit weet ik door gebruik van mijn tool die bijhoudt hoe vaak een link geklikt wordt.
De rest van die volgers zijn dode accounts, spambots, of van die massavolgers die follow backs willen, of weet ik veel wat. Dus in die zin is er nog niet veel meer veranderd sinds het begin. Ik praat tegen een klein groepje en zij praten terug. Af en toe plaats ik iets waar mijn volgers misschien ook leuk of grappig vinden of dat ten minste IETS bijdraagt aan verbetering van de korte tijd die je hier op deze zwevende steen door brengt met zn allen. Tweets zoals “Wekkertje weer vroeg gaat.” of “Niets op TV.” dragen daar niet aan bij. En voor de rest luister ik wat veel slimmere of grappigere mensen te zeggen hebben. Prima.