Vroeger vroeg ik me altijd af wat een regisseur nou eigenlijk deed of waar die überhaupt voor nodig was.
Je had iemand die schreef een script. Dat snapte ik. Dan had je de acteurs. Logisch. Een cameraman. Duidelijk. Een geldschieter/producer. Snap ik ook. Een editor. Natuurlijk. Geluidsmensen. Zeker.
Dus stel je hebt al die elementen. En als de acteurs dan nou gewoon doen wat in het script staat en de cameraman filmt dat en de editor plakt het aan elkaar. Dan heb je toch een film? Wat doet die regisseur dan? Waar is die voor nodig? (Diezelfde vraag had ik voor een dirigent. Al die vioolspelers hebben toch een blaadje met de muziek voor hun neus? Hoezo is die kerel met dat stokje nodig?)
Logische vraag misschien voor een kind. En naïef natuurlijk. Alsof mensen allemaal dezelfde visie hebben en uit zichzelf altijd precies weten wat ze moeten doen.
Maar ik begreep dit echt niet. Inmiddels ben ik er natuurlijk achter. Dat een film op 1001 manieren gemaakt kan worden. En dat een film het resultaat van de visie van een regisseur. En dat je alle elementen kan veranderen en nog steeds vrijwel dezelfde film krijgt, behalve die van regisseur.
Dit heb ik niet ergens gelezen of gehoord, maar dit heb ik ontdekt door films te kijken. Daar zou deze post over kunnen gaan.
Maar het gaat er eigenlijk over dat ik overtuigd ben dat er heel vaak iemand nodig is die de boel aanstuurt, bij elkaar houdt, drijft, opjut, leidt, aanjaagt, richting geeft en wiens visie bepalend is. Juist als je samen met andere mensen iets wil maken.