Zuurstofmaskers

Ik heb inmiddels al een paar jaar niet meer in een vliegtuig gezeten. Dat heeft natuurlijk een oorzaak: *gestures wildly at everything *.

Maar één van de dingen die me altijd opvalt wanneer ik wél in een vliegtuig zit, is de instructie om eerst jezelf te helpen en dan pas je kinderen wanneer de zuurstofmaskers naar beneden komen.

Het voelt tegennatuurlijk. Je wil eerst je kind helpen. Maar wanneer je er over nadenkt is het natuurlijk logisch; want wanneer je jezelf niet helpt, is het misschien te laat om je kind nog te helpen.

Ik ervaar deze instructie als een soort metafoor voor het leven: soms moet je eerst jezelf helpen voordat je iemand anders kan helpen.