Thuis praten we niet echt over politiek. Alleen wanneer de kinderen willen weten: hoe de regering werkt, wat de Eerste en Tweede Kamer doen en wat bijvoorbeeld een minister-president doet. Daar praten we wel over. Maar we praten niet over politieke partijen.
Zo heb ik zelf gister — de dag na de verkiezingen — bijvoorbeeld pas geleerd op wie mijn vrouw heeft gestemd. Hier hadden we het deze keer niet van te voren over gehad. Dat was zo gelopen. Mijn vrouw heeft dus daardoor anders gestemd dan ik, maar wel iets waar ik 100% achter kan staan. En vice versa. Fijn toch.
Hoe dan ook, onze dochter (11) leerde gister daarom op school voor het eerst iets over over de “pee-wee-vee of zoiets”. En dat kwam ze dat trots vertellen, maar ze had hierbij ook een vraag:
“Hoezo wil ie immigratie stoppen, dan kunnen vluchtelingen niet meer komen?”
(Dit is de letterlijke quote uit haar mond, die ik direct op m’n telefoon heb genoteerd.)
Dochter stelt goeie vragen over dingen die belangrijk zijn.
Maar ze was ook een beetje in de war. Want ze was in veronderstelling dat de grootste partij ook automatisch de goeie keuze was (we hebben afgelopen weken gezien dat dit mechanisme niet alleen in kinderhoofden zo werkt). En ze kon dit dus niet rijmen met bovenstaande.
En daarnaast merkte ze aan mijn reactie dat ik er ook iets van vond.
Maar zoals ik al zei: thuis praten we niet over politiek.
Dit was dus een moment in ons gezin, want ik heb nu wel over politiek gepraat.