Dan sterft de familie.
Zo gaat een uitdrukking die ik vorige week hoorde.
Het was de interviewer van Herman Koch die het zei. Ze had het met Koch o.a. over zijn begindagen als schrijver.
De uitdrukking deed me natuurlijk direct denken aan iets waar ik wel vaker over heb geschreven. Over schrijvers die onverbiddelijk durven te zijn.
Alleen de meest onverbiddelijke schrijvers kunnen schrijven over mensen die nog leven. En zo afstand nemen van bijvoorbeeld hun familie. Alles voor het werk, immers.
Koch is echter stellig dat hij dat niet kan. Zo had hij nooit over zijn moeder kunnen schrijven wanneer die nog had geleefd. Dus de uitdrukking gaat voor hem niet op.
Recent werd bekend dat Koch zelf al een aantal jaren erg ziek is. Maar Koch vertelt in dit interview dat hij toch ook aan het wachten is dat sommige mensen eerder overlijden dan hij, zodat hij nog eens over ze kan schrijven.