Dimitri Verhulst over schrijven

Het idee dat Dimitri Verhulst ooit animator was op een all-inclusive resort is zo idioot dat het wel waar moet zijn. En dat is het ook. Alhoewel hij er naar eigen zeggen ‘volkomen geen talent’ voor had. Zijn nieuwste boek gaat er over: Bechamel Mucho.

Door de boekpromotie zie en hoor ik Verhulst nu op allerlei plekken en ik ving daar de volgende quotes en ideeën op:

• Je moet zelf de beste lezer van je eigen boek worden.
• Verhulst heeft altijd compassie voor zijn personages.
• Het schrijven komt Verhulst enerzijds aanwaaien en meent dat dit door zijn tweetaligheid komt.
• Hij ziet zijn dialect als een enorme verrijking. Later kwam hij er achter dat vaak wat hij dacht dat dialectwoorden waren, gewoon ‘van Dale’ woorden waren. Het Nederlands kent dus een angst om bepaalde woorden te gebruiken.
• Maar anderzijds schaaft hij ook veel. Schrijven is als belletristisch beffen, alle letters likken.
• We zijn een treurig volk met vrolijke foto’s (over social media).
• Hij kan er kwaad om worden dat we in alles goed moeten zijn en dat alles perfect moet zijn.
• Europa is het enigste continent ter wereld waar iedereen nog kan leren lezen en schrijven
• Lezen is (daarom) de meest democratische kunstvorm die er is en hij zal die altijd met hand en tand verdedigen. Iedereen kan een boek openslaan en een ervaring hebben.
• Het Nederlands is de mooiste taal ter wereld. HET Nederlands, dames en heren!
• Desondanks stelt hij dat de Nederlandse literatuur ‘geen hol betekent in de wereld’. Totaal betekenisloze literatuur. Niemand leest Nederlandse schrijvers. Hooguit kennen ze Cees Nooteboom. Terwijl Verhulst vaak genoeg buitenlandse rommel leest die gretig aftrek vind. Waarom krijgen wij dat verkocht?
• Hij vindt niet dat literatuur voor ‘jan en alleman’ moet zijn, er is al zoveel voor ‘jan en alleman’.
• ‘Ik ben een spons je mag mij bedruipen ik ga em thuis uitwringen’.
• Over zijn nieuwe carrière als filmmaker: ‘ik sta met plezier 15 romans af, om de juist getimede wenkbrauw te krijgen’.