in Dagelijks

Onderhandelen over een rugtas

In de categorie soms is het makkelijker dan je denkt, vandaag een ode aan kringloopwinkels. Bij onze USA reis van 2022 had ik een rugtas mee. Ooit gekregen op een beurs. Van een bepaalde networkvendor.

De tas zag er wel goed uit, strak, met veel vakjes. Maar het was geen goeie rugtas. En de stiksels van één van rugstraps scheurde dan ook vrij snel los. We waren op dat moment in een mall en ik dacht: ik loop naar binnen bij zo’n schoenenmaker/sleutelmaker. Je kent ze wel.

Hij had het niet druk. Duimendraaiend achter de toonbank. Ik vroeg of hij er even een paar steken op kon zetten.

Hij bekeek de tas aandachtig. En hij bekeek mij. En hij bekeek de tas nog weer eens. Ik denk dat hij vooral aan het bedenken was, wat hij er voor kon vragen. Hij noemde een bedrag.

Ik heb me zelden zo helder gevoeld als op dat moment, dat ik me bijna schuldig voelde toen ik hem antwoordde. Want dit bedrag — zo zei ik — daar kon ik een nieuwe rugtas voor kopen. Dus dat was totaal niet logisch. Ik kon de winkel uitlopen, de mall in en een nieuwe tas kopen. Ik zat nergens aan vast. Ik voelde me vrij.

De man realiseerde zich dat hij verkeerd had ingeschat dat ik emotioneel gebonden was aan deze tas en dat hij dus een rekenfout had gemaakt.

Hij krabbelde terug: ok, hoeveel zou je er dan voor willen betalen?

Ik noemde “iets van 10 dollar” wat me fair leek om die rugstrap een minuut onder de naaimachine te houden. Een naaimachine die niets stond te doen naast hem. Maar nee, dat kon toch echt niet. Ik denk dat het zijn eer was die hem weerhield om het verschil tussen mijn bedrag en zijn bedrag te accepteren en zo toch een paar dollar te verdienen. Ik snap dat ook wel.

Toch bedankt meneer.

Terug naar duimen draaien.

Ik ben de eerste de beste Goodwill binnengelopen en pikte daar een oerdegelijke Timberland rugtas op voor 5.99 dollar. Uit de periode dat Timberland nog echt outdoorspullen maakte (uit de Outdoor Performance lijn). Aan het prijskaartje te zien lag die tas daar al meer dan dan 10 jaar op mij te wachten. Deze tas heb ik nou nog.

En de kapotte rugtas heb ik helaas ergens daar voor de deur in een prullenbak gepropt.

Ondertussen met zand van Malibu en Hawaii onder het plakkertje

Laat een reactie achter

Reactie