Ik las dit weekend dus Flash Boys van Michael Lewis. Ik was vergeten dat ik dit boek eigenlijk al had, dus deze heb ik nu dus dubbel. De reden dat ik een Michael Lewis boek zonder na te denken koop, is omdat Lewis de twee boeken schreef die de basis waren voor twee van de beste films van de laatste 15 jaar: Moneyball en The Big Short. Dus dit was een no-brainer.
Ook de voorkant met de Thinkpad sprak me aan. De andere editie die ik heb, heeft een andere voorkant en daarom herkende ik die niet. Toch lijken er wel verschillen tussen deze versies te zijn, lees verder.
Side-note: dit is een review over een boek van 10 jaar oud. En een aantal hoofdpersonen zijn jonger dan ik. Dat vond ik apart om te lezen.
Ik luister regelmatig de podcast van Michael Lewis, en het was me al opgevallen dat Lewis hier regelmatig zijn verschillende, zeer succesvolle boeken aanhaalt, maar dat ik hem zelden hoor over Flash Boys. En ik denk dat ik nu weet waarom: het is niet zijn beste werk, en ik denk dat hij dat ook weet.
Niet zijn beste werk
Zeker: Lewis is een goede verteller. En het boek opent ook re-te-sterk met een smulverhaal over iemand die een supersnelle glasvezel verbinding tussen de stock exchanges van NYC en Chicago wil aanleggen. De vaart zit er gelijk in, en dit houdt even aan, maar daarna zakt het in, wordt het warrig, met steeds weer nieuwe hoofdpersonen, veel herhaling en een dof einde. En de herhaling helpt niet echt om de boel te verduidelijken maar doet eerder de vraag rijzen: begrijpt Lewis de wereld die hij wil duiden zelf eigenlijk wel goed?
Want ik kan met zekerheid zeggen dat ik de wereld van flitshandel in het ieder geval niet goed begrijp. Terwijl ik daarom dit boek lees. Dus dat ik het na lezen nog steeds niet helemaal begrijp en veel vragen heb, ligt deels toch echt aan Lewis zijn gebrekkige uitleg.
En zo waren er meer gekke dingen:
- De bekende Flash Crash wordt naar het einde van het boek steeds vaker aan gerefereerd. En dit was zeker een belangrijk event, maar gek genoeg wordt dat event zelf bijna niet beschreven in het boek. Alsof Lewis bij het schrijven later ontdekte dat dit een centraal event was in de wereld van flitshandel.
- Het boek heet Flash Boys: maar de protagonisten zijn juist het tegenovergestelde van Flash Boys (high frequency stock traders). Want zij zijn de de good guys.
- Er zitten dus geen flash boys in het boek dat Flash Boys heet…
- Veel van de hoofdfiguren worden aan 9/11 gekoppeld. Ze kwamen er toen achter dat ze anders in het leven stonden etc. die mensen zullen er genoeg zijn, maar dat Lewis daar meerdere van opvoert in zijn boek, vind ik bijna gekunsteld.
- Dat eindeloze gedoe over micro en milliseconden. Ik zit ook die wereld. En het klopt gewoon niet helemaal zo als hij het opgeschreven heeft, want er zit op allerlei vlakken latency, niet in de minste plaatst software. Je kan de snelste glasvezelverbinding hebben, maar dat betekent niets als je software slecht is.
- Het gaat ook even over open source en subversion en bash history. Mijn terrein. Hoe Lewis dit opschrijft, bevestigd het idee: hij begrijpt het zelf ook niet zo goed (klok, klepel). Ik schreef eerder al eens over Gell-Mann Amnesie effect.
- Welke money code wordt nu gecracked dan? De titel klinkt spannend, maar die belofte wordt niet waar gemaakt.
- Mijn andere editie heeft een andere ondertitel (A Wall Street Revolt) en een langer nawoord? Ik heb die niet gelezen maar die ondertitel dekt de lading veel beter en ik vermoed dat daar dingen in gecorrigeerd worden?
- Boven alles: welke vraag wil Lewis nu beantwoorden met dit boek? Het is mij niet helemaal duidelijk.
Zeker, ik heb ook dingen geleerd over Wall Street en het boek leest nog steeds vlot. Een leuk maar incompleet inkijkje in Wall Street. Maar is dat alles dan?
Het centrale idee is dit: er zijn banken/handelaren die misbruik maken van latency verschillen tussen aandelenbeurzen. En die met snelle, kleine orders de markten aftasten om zo voor grote orders een betere prijs te krijgen. Het misbruik echter, is letterlijk een maas in de wet. En Lewis voert de kleinere belegger op als degene die hier de dupe van is, maar hoe precies, daar ben ik niet van overtuigd.
Ik vermoed dat Lewis aan dit boek begon en dacht dat hij door het te schrijven, zelf wel zou ontdekken hoe het echt zat. Uiteindelijk lukte hem dat niet, het bleek complexer te zijn, maar had hij al te veel geïnvesteerd om het boek te laten vallen. En dat vind ik dan weer zo bijzonder, hebben die wereldklasse editors en copywriters die aan het eind worden bedankt, liggen slapen? Nu voelt het boek als een haastklus, dus misschien had hij zaken wat meer moeten laten bezinken of beter onderzoeken of het boek zelfs wel helemaal moeten schrappen. Want het centrale idee had ook in een artikel of blogpost gepast, daar is geen boek voor nodig.