Verbeteren

Het proces om ergens beter in te worden is voor iedereen altijd de volgende:

We beginnen met het slecht te doen, totdat we we het beter doen.

Een paar woorden springen er uit:

• Beginnen: je kan niets leren, als je niet begint.
• Slecht: dit hoort er bij, niemand is gelijk ergens goed in.
• Totdat: dit is misschien wel het belangrijkste woord: het geeft aan dat je er mee bezig blijft (repetitie)
• Beter: niet goed of perfect, maar beter.

Voor kinderen is dit een volstrekt natuurlijk proces. In hun onbevangenheid beginnen ze vaak zonder moeite met iets, laten zich niet uit het veld slaan als iets niet perfect is, blijven herhalen en denken niet eens na over wat beter is maar gaan door naar de herhaling (ze omarmen het proces zonder het te zien als proces).

Mijn dochter zit op tekenles en haar eerste tekeningen in vergelijking met haar huidige tekeningen zijn een wereld van verschil. Of mijn middelste zoon die leert lezen: oefenen, oefenen, oefenen is de enige manier om beter te worden. Of mijn jongste zoon die op zwemles zit: het is duidelijk dat herhaling de enige manier is om dit te leren.

Kinderen doen niet anders dan het volgen van dit proces.

Echter, ergens tussen kind en volwassen worden ontstaan er smoesjes om dit proces heen:

• Beginnen: ja maar, geen tijd, druk met werk etc.
• Slecht: ik mag natuurlijk niet laten zien dat ik iets niet begrijp of kan!
• Totdat: één keertje is toch wel genoeg?
• Beter: het moet natuurlijk perfect zijn!

Het enige wat die smoesjes doen, is jezelf beperken. Soms kun je een betere volwassene worden en nieuwe dingen leren door net als een kind te zijn.