Ik las dit weekend over een onderzoek waar een link wordt gelegd tussen agressie en populariteit.
Wanneer je bedenkt dat populariteit een vorm is van dominantie dan is de link tussen die twee snel gelegd.
Twee bijvangst conclusies van dit onderzoek sprongen er echter uit voor mij:
- Onenigheid hebben gaat nooit alleen over onenigheid
Onenigheid kiezen is feitelijk een vorm van dominantie tentoonspreiden. - Alles wat mensen doen — hoe oud ze ook zijn — heeft als doel om de eigen populariteit te verbeteren.
Wanneer je deze twee conclusies voor waar neemt, dan kun je op basis daarvan dus een omgeving creëren waarbij mensen het de hele tijd met elkaar oneens zijn omdat ze denken dat ze zo populair worden.
U weet wel: die site met het blauwe vogeltje.
Die twee conclusies zijn samen een nogal toxische en zelfversterkende cocktail van agressie. En zouden dus kunnen verklaren waarom sommige social media zoveel agressie in de hand werkt.
Maar ook waarom sommige politici bewust onenigheid inzetten als instrument.