ChatGPT de startpagina atoombom

Ik heb er afgelopen week al meerdere keren over geschreven en het laat me maar niet los.

Ik kan geen techniek bedenken die zo snel onderdeel is geworden van mijn dagelijkse routine. En ik maak me nu al een beetje druk hoe het straks ook al weer zonder moet (het is tenslotte slechts een beta).

Ik gebruik ChatGPT elke dag. Opvallend genoeg niet eens voor alle hippe en opmerkelijke dingen die het kan. Maar simpelweg: het is mijn zoekinterface geworden. Mijn nieuwe startpagina.

Elke vraag die ik heb, gooi ik in ChatGPT en het geeft me (meestal) een antwoord waar ik wat mee kan. In een paar regels, zonder eerst te moeten kiezen uit 10 mogelijke links, zonder de pagina te verlaten, zonder allerlei cookiebanners weg te hoeven klikken, zonder te moeten speuren op de gekozen pagina naar de informatie die ik zoek. Alle antwoorden allemaal op één plek.

ChatGPT is het internet zoals het zou moet zijn. Vraag en antwoord zonder alle opsmuk.

Het voelt daarom ook heel erg als de begindagen van het internet. Dat spannende gevoel dat ik via een PC toegang kreeg tot alle antwoorden ooit, als ik maar een beetje goed zocht. ChatGPT heeft nu ook die laatste drempel weggehaald. Een drempel die Google in haar begindagen ook had verlaagd (tegenwoordig niet meer).

Maar dit is niet alleen waarom het me niet loslaat. Het laat me ook niet los omdat ik de afgelopen week in twee werelden lijk te leven.

Mensen die er vanaf weten, en de rest.

Er is een atoombom ontploft, maar sommige mensen hebben de knal niet gehoord. Hoewel geen enkele dienst is die in zo’n korte tijd 1 miljoen gebruikers kreeg, zijn er nog miljarden mensen die er niet vanaf weten.

En alle kritiek op ChatGPT even daargelaten (natuurlijk is er ook kritiek en zijn er sceptici, zie ook vorige blogs), waar het om gaat is dit: dit is nog maar het begin.

ChatGPT is geen beangstigende slotconclusie van wat AI allemaal kan, dit is de prelude. Een preview of progress. Over beangstigend gesproken.