Dag 1
Tweede Kerstdag werd doorgebracht in de auto. Google jokte niet, 4 tolwegen en krap 12 uur verder (incl. 1x tanken) waren we 1151 km verder aanbeland in de Franse Alpen. Op 1650m hoogte.
De laatste 12 km gingen omhoog, volgens de de tankmeter konden we aan de voet nog 150 km, maar voordat we boven waren, was de tank leeg en er is geen tankstation op de berg. Later van de week maar de berg afrollen.
Maar we waren er.
De oudste wagenziek, de jongste met een een pas getrokken kies en nog dikke wang (had ik al verteld over Eerste Kerstdag?): maar iedereen had er zin aan. Inchecken, Frans oefenen.
Prima gezinskamertje met balkon en uitzicht op de auto.
Het hotel staat onder de berg en het opstappunt voor de lessen is een 10 minuten lopen door de sneeuw. Dus dat onderzocht om daarna de skispullen voor de kinderen opgehaald zodat we de volgende ochtend direct de piste op konden.
Vroeg er op!
Dag 2 Pizzapunt!
Rokend broodrooster: stank. Stuk plastic in het apparaat. Nieuwe opgehaald. Veel Frans kunnen oefenen.
Lopen door de sneeuw naar het rendez-vous punt voor de les. Voor de oudste 2 is het de tweede keer, voor de jongste de eerste.
Nog weinig verse sneeuw, heeft ook voordelen. Ook nadelen, want als oude sneeuw aanvriest kun je lelijk vallen. Hier doe ik verder geen uitspraken over.
Kinderen op les: wij ski-en. Weer even inkomen. Daarna kinderen ophalen, en maar liefst 3 uur pauze (!) dat was een beetje te veel van het goede, tijd vol gemaakt met patat en hamburgers. En daarna zelf oefenen met de kinderen. Urkers verstaan ze beter dan Frans. Het bestaat vooral uit het roepen van ‘Pizzapunt! Denk aan je pizzapunt!’.
In de middag: oudste twee naar iets gevorderd klasje. Jongste bij de beginners.
Wij de Col de Madeleine afgegaan. U weet wel; de bekende col uit de Tour. Doe ik nooit weer. Prachtig uitzicht maar lag er volstrekt belabberd bij, veel prikken.
Kinderen opgehaald: great succes. Spaghetti en spelletjes!
Webmentions
[…] je nog toen ik woensdag zei dat ik nooit meer de Col de la Madeleine af zou skiën? Dat heb ik toch […]