Onze zon straalt in een uur meer energie op de aarde dan diezelfde aarde in een heel jaar gebruikt.
Denk daar maar eens over na. Al het gas en olie dat over de hele wereld een jaar lang rondgepompt en verwerkt en gebruikt wordt, staat gelijk aan één uur zonlicht.
Onze zon is een hete gasbol die op 150 miljoen kilometer (!) hier vandaan staat te branden. Ze brandt al een tijdje en volgens berekeningen kan ze nog wel een tijdje lang blijven branden. De zon brandt overigens omdat het waterstof omzet in helium via het proces van nucleaire fusie in de extreem hete kern van zon. Een enorme kernreactor, die 109 keer zo groot is als de aarde en op veilige afstand van de aarde volcontinue onwaarschijnlijke hoeveelheden energie produceert.
En die gasbol dus — die zo ver weg staat — zorgt er voor dat op aarde planten kunnen groeien en dat alles en iedereen op aarde wat te eten heeft.
Wanneer je er over nadenkt klinkt het bijna allemaal te ongelofelijk om waar te zijn, maar het is toch zo.
Pas sinds kort hebben mensen een manier gevonden om een deel van dat zonlicht direct om te zetten in energie die we kunnen (her)gebruiken; via zonnecellen. Maar we gebruiken nog lang niet genoeg van de potentie die de zon heeft, dat is wel duidelijk.
Op de wereld worden steeds meer enorme zonnevelden gebouwd die een deel van deze potentie proberen te vangen. Het interessante is dat veel van deze velden gebouwd zijn als bladeren van bloemen. Dat is niet toevallig. De compacte geometrische vorm van bladeren zijn ideaal om zonne energie mee op te vangen.
Maar hier moet nog meer uit te halen zijn (misschien nog iets anders dan zonnecellen?). De potentie is enorm. En dan denk ik nog niet eens aan de energie die aan de achterkant van de zon het heelal in geschoten wordt, of die langs de aarde schiet.