Vandaag is het 15 jaar geleden dat David Foster Wallace overleed.
Vorig jaar schreef ik op deze dag een inleiding op het werk van deze schrijver.
En vandaag deel ik dit filmpje (uit het bekende Charlie Rose interview). Het is Wallace op zijn best, niet bang om clichés aan te raken en zich kwetsbaar op te stellen: “[my] stuff was bad”.
In dit betoog stelt hij — op een manier zoals alleen hij dat kan — dat de grootste artiesten vooral zichzelf zijn. Cliché? Misschien. Waar? Zeker.
Hij gebruikt David Lynch als voorbeeld voor deze stelling, maar als ik dit betoog zou houden, dan zou ik David Foster Wallace als voorbeeld gebruiken.
Als iets echt en waar is dan voel je dat diep van binnen.