Don’t call it a comeback

Het is maandagochtend 5:15. De dag na mijn verjaardag. Ik word veel te vroeg wakker met een onrustig gevoel. Alsof ik iets ben vergeten. En dat gevoel raak ik de hele dag niet kwijt.

De volgende dag, dinsdag, word ik wéér veel te vroeg wakker, om 6:25 met datzelfde gevoel. Onwennig. Het is op dat moment dat ik me realiseer, ik hoef misschien geen blogs te publiceren, maar ik kan nog steeds wel schrijven. Toch?

Maar, de gedachte was juist om even afstand te nemen. Even afstand na een jaar lang elke dag iets geschreven te hebben. Dus ik koos er voor om ook even niet te schrijven. En het voelt een week lang onwennig.

De trouwe lezer zal het wel opgevallen zijn — ik heb er ook meerdere vragen over gekregen ? — dat het bijzonder stil was op mijn blog de afgelopen week. Dat was dus bewust.

Ik wou een week afstand nemen, nadenken wat ik wil met de blog. Maar ook kijken wat het effect is om na een jaar een keer een weekje afstand te nemen. Ben ik de baas van de blog of is de blog de baas over mij?

De eerste paar dagen voelde het als het laatste. Alleen daarom was het al goed om even afstand te nemen.

Er is een studie waaruit bleek dat het gemiddeld 66 dagen duurt om een nieuwe gewoonte aan te leren. Als je iets 66 dagen lang doet, dan wordt het onderdeel van je systeem. Een gewoonte.

Dat dagelijks bloggen zo’n gewoonte was geworden, werd dus bevestigd door het onwennige gevoel dat ik een week lang had. Dagelijks bloggen zat (zit) in mijn systeem.
Mijn systeem geeft blijkbaar een reactie als het niet het stofje heeft gedetecteerd dat vrijkomt wanneer ik niet één keer per dag op de grote blauwe knop rechtsboven klik. Wat zich uit in een onwennig gevoel.

Ik weet trouwens niet hoeveel dagen het kost om een gewoonte weer af te leren.

Wat wil ik dan met de blog?

De conclusie is — nog steeds — dat bloggen, op mijn eigen site, op mijn eigen termen, over onderwerpen die mij interesseren vooralsnog te leuk is om mee te stoppen. Het schrijven is het doel.

Maar dat wist ik eigenlijk al wel.

En hoewel ik dat misschien al wist, was het geen wasted week. Ik geloof ook in af en toe afstand nemen (zelfs de allerbesten doen dat) en daar ging ook een van de laatste blogs over.

Uiteindelijk gaat er dus niet veel veranderen. Ik heb nog wel over typografie, kleuren en plaatjes nagedacht. Daar gaan hele kleine dingen wijzigen.

Het grootste idee echter waar ik al langer mee worstel is om toch ook weer in het Engels te gaan bloggen. En heel even heb ik ook gedacht om vanaf nu ALLES in het Engels te doen.

Ik heb namelijk ook een Engelstalige blog. Die kent veel meer organisch bezoek dan deze site en die blogs zijn veel beter deelbaar op meerdere plekken. Or moet ik dan misschien twee dingen per dag schrijven of een vertaling maken van het één en crossposten bij de ander etc.? Allemaal mogelijkheden.

Maar misschien moet ik gewoon niet zo zwart-wit denken.

Het doel is immers simpel: om elke dag wat te schrijven en dat te delen.

Of dat hier is of daar, of Nederlands of Engels is, dat moet eigenlijk niet uitmaken.

Ik denk daarom dat ik misschien af en toe ga wisselen. Met soms een Engelse blog: als het bij het onderwerp past, en die ga je vinden op de andere site.

Waarom ik zo stellig ben dat ik elke dag (6 dagen per week) wat wil schrijven is omdat er eigenlijk geen andere manier is. Je doet iets of je doet het niet. Dat is het principe

Wat heb ik dan gedaan de afgelopen week?

Een paar boeken gelezen (geen verrassing). En ik keek twee films.

Maar ik heb ook voor het eerst in jaren weer een game gestart (?).

En ik heb meer getwitterd dan me lief is. Dan blog ik toch echt liever.