Ik heb nog nooit uitgelegd heb waarom ik zes dagen per week een blog schrijf, en geen zeven.
Ik heb hier vorige week in mijn column in de lokale krant wel iets over geschreven:
Hoewel ik niet geloof in iemand vertellen wat wel en niet mag op zondag, ben ik persoonlijk wel voorstander van één dag apart zetten. In de vorm van een wekelijkse digitale detox. Éen dag geen consumptie. Éen dag in de week even van het internetinfuus. En geen betere dag dan zondag. Even niet op Twitter, Facebook, Snapchat of TikTok en ook Instagram zal morgen echt nog wel vol staan met het jaloersmakende leven van vage bekenden. WhatsApp en Telegram laat ik ook even los. Geen webshopbestellingen en ook geen online bankzaken. En sushi of een nieuwe spijkerbroek? Dat kan ook morgen. Rust!
Dat laatste is belangrijk. Het is hoe ik ben opgevoed, hoe ik mijn kinderen probeer op te voeden en — niet onbelangrijk — het is onderdeel van mijn geloof. Die dag staat voor mij in het teken van kerk en familiebezoek.
Een dag apart, een dag om op te laden. De meeste grote religies zeggen er wat over maar zeker vandaag de dag met alle prikkels en altijd aan staan is het meer dan nodig. Voor iedereen.
Dus ook al geloof je niet, dan adviseer ik iedereen nog steeds om één dag per week apart te zetten.
Tot mijn verrassing hoorde ik deze week productiviteitsguru (jaja vies woord ik weet het) Cal Newport tussen neus en lippen door zeggen dat hij op shabbat ook niet schrijft.
Every morning, six days a week. No writing on Shabbat Saturday, every other day I write two to four hours.
Cal Newport
Ik weet niet wat zijn achtergrond of overweging hiervoor is, maar hij hoefde het ook niet verder uit te leggen. Ik begreep het.
In de praktijk
In de praktijk betekent het dat ik een aantal dingen bewust niet doe (bijv. gamen). Maar het betekent dat ik ook heus wel beperkt mail of WhatsApp lees. Sowieso is zondag vooral een leesdag (boeken). Maar andere media staan grotendeels uit. En ik stuur niets. Vooral dat laatste is voor mij erg belangrijk. Ik vind het belangrijk dat ik ook geen andere mensen iets laat doen omdat ik iets stuur.
Dus één dag van dingen niet doen, dingen beperken en vooral niets sturen. Dus ook geen blogs.
En ik kan iedereen aanraden dit gewoon eens te proberen. Het is de snelste manier om je afhankelijkheid (van techniek, social media of smartphone) bloot te leggen. Het kan namelijk net zo’n confronterende oefening zijn als de schermtijd opzoeken op je telefoon.
Ik hoorde Jonathan Safran Foer ooit in Wereldgasten — krap 17 jaar geleden (!) — iets zeggen over de gebruiken in het Joods geloof. Door heel veel dingen niet te mogen of kunnen word je gedwongen anders na te denken. En voor hem was dat belangrijk; bewustwording.
Zo moet je dan wel nadenken over simpele dingen als; moet ik nu echt dat appje sturen of kan dat ook morgen?
Je komt er dan ook achter dat echt HEEL VEEL echt wel kan wachten, het hoeft allemaal niet gelijk.
Een dag apart stelt je in staat om echt even af te koppelen en als je nu denkt dat heb ik niet nodig, dan kan ik je vertellen: ook jij hebt dat nodig. Ik ben namelijk nog nooit iemand tegen gekomen die dit niet heeft.
Hoewel ik soms denk dat ik content genoeg heb voor zeven dagen, denk ik ook ergens dat de put waar Austin Kleon over schrijft veel sneller leeg zou zijn als ik niet een dag apart zou zetten. Ik heb het niet bijgehouden maar zondag komen altijd / vaak de ideeën boven borrelen (voor blogs of andere dingen) voor de rest van de week. En dat is geen toeval.
Zelf blog ik een jaar of 18 met circa 1 blogbericht per 3 dagen. Kan dus ook op een zondag zijn. Bij dagelijks bloggen zou ik eerder in herhalingen vallen en daar pas ik voor. Ben ook een hobbyblogger en er zijn meer dingen in het leven. Kwam hier door een tip op mastodon.nl Ga eerdaags verder lezen op dit blog.