Wanneer je iets doet met softwareontwikkeling dan ben je hoogstwaarschijnlijk bekend met de watervalmethode. Een ontwikkelmethode met strict afgebakende fases: requirements verzamelen, ontwerpen, bouwen, testen etc. En je gaat pas door naar de volgende fase wanneer de voorliggende fase af is.
Dit model wordt tegenwoordig door veel mensen als ouderwets en rigide gezien.
En het is ook redelijk oud, want het idee werd al in 1956 in een paper gepresenteerd. In 1970 werd dit paper in artikel geciteerd, waarna het pas echt aansloeg.
Maar er zijn een paar gekke dingen aan de hand:
- Het woord waterfall komt nergens in de paper of in het artikel voor
- Wel bevat het artikel uit 1970 een diagram die op een waterval lijkt
- Het diagram was ter illustratie over HOE HET NIET MOEST
- Want zowel het paper als het artikel vonden strict afgebakende fases te strak
Echter in 1976 gebruikte weer een ander paper voor het eerst de term waterfall en baseerde zich op de illustratie uit 1970.
De illustratie over hoe het niet moet.
Ja, dit lees je goed.
De watervalmethode is populair geworden door een artikel die met een illustratie wou aantonen dat het model te strak en rigide was en nooit ging werken. Maar een plaatje zegt meer dan 1000 woorden, en ging een eigen leven leiden.