In een WhatsApp groepje ging het deze week over droevige liedjes. Iemand beweerde dat New Dawn Fades van Joy Division het meeste droevige liedje was dat hij kende.

Ik snap dit heel goed.

Maar toch, wanneer ik er even over nadenk kan ik een paar liedjes bedenken die droeviger zijn (en ik sluit dan even The Smiths uit, want dat zou niet eerlijk zijn). Het verschil zit er vooral in dat dit dan singer-songwriter liedjes zijn. Er is namelijk een verschil tussen vier man die een liedje spelen en iemand dit helemaal alleen doet.

Het onderstreept het eenzame verdriet dat vaak onder droevige liedjes zit.

Misschien zijn er nog droeviger liedjes (en heb ik die nu verdrongen) maar de volgende drie schoten me gelijk te binnen.

Here we go.

Bright Eyes – Haligh, Haligh, a Lie, Haligh

Bright Eyes was vroeger een belangrijke artiest voor mij. En nog steeds, maar ik luister hem eigenlijk niet zo vaak meer. Toch durf ik wel te stellen dat Bright Eyes een van de belangrijkste singer-songwriters is.

Het nummer is nogal een deep-cut uit zijn oeuvre, alhoewel musical darling Phoebe Bridgers blijkbaar recent ook een versie heeft opgenomen.

(Muziekfeitje: het album Fevers and Mirrors waar dit nummer op stond, kreeg van Pitchfork een onbegrijpelijke 5.4 in 2000 (er zaten fatal flaws in), maar dat stelden ze in 2012 bij tot een 9! (want diezelfde flaws waren juist wat er zo goed aan was). Zo zie je maar, niet iedereen herkent talent direct.)

Je hoort hier een piepjonge Conor met een 4-track (zo stel ik me dat voor) en met meer teenage-angst dan goed is voor een mens.

Als je niet overtuigd bent luister dan even naar dit stukje op twee-en-halve minuut, wanneer zijn stem overschiet:

You said you hate my suffering
And you understood
And you’d take care of me
You’d always be there
Well where are you now?

Het is de definitie van het veel te vaak gebruikte woord ongepolijst. Het de droevigste breakup song die ik ken.

Daniel Johnston – Some Things Last A Long Time

Daniel Johnston die zingt over een vergeelde foto aan de muur en zo tijd probeert te vangen. Ik heb het vaak met hem geprobeerd.

Ik vind dit zijn allerbeste. En dat zegt veel. Ik mis Daniel.

Leonard Cohen – Famous Blue Raincoat

De maestro.

Oh, the last time we saw you you looked so much older.

Ik heb deze beschamend vaak gedraaid. Vooral tijdens the end of december. Ook is dit nummer al eens gerefereerd in de titel van een post.