Een dozijn mensen in een torentje

In een torentje in Amsterdam kwamen gisteravond 12 mensen bij elkaar om over een boek te praten. Het boek: Intentioneel Leven van Ernst-Jan Pfauth.

Ik was er ook. En de meeste mensen in het torentje kende ik eigenlijk alleen nog maar als kleine avatars uit de Boekenclub-Telegramgroep. In deze groep zitten krap 200 mensen. En het aantal mensen uit deze groep dat inging op de zeer attente uitnodiging van EJP om in het echt over zijn boek te praten, bedroeg dus precies een dozijn.

En dat was perfect pas. Want meer konden er ook niet in het kantoor dat EJP deelt met Alexander Klöpping op de eerste verdieping van het torentje.

De vlieg op de muur zou gisteravond hebben kunnen luisteren naar verhalen van een UX-designer, een horeca-medewerker, onderwijsdeskundige, organisatiedeskundige, filmmaker, product-owner, product-manager, programmeur, psycholoog en AI-specialist. Allemaal verschillende achtergronden, maar toch waren er veel overeenkomsten.

Want dit diverse dozijn mensen dat zich gisteravond plotseling op dezelfde tijd in dezelfde ruimte bevond, had meer gemene delers dan alleen dat. Niet alleen telde ik veel Apple-watches, maar trof ik vooral veel zoekende zielen en — niet onbelangrijk — veel openheid en veel vragen. Met andere woorden; mijn type mens.

Door die openheid werd het een mooie avond, waarbij ik opvallend genoeg niemand op zijn telefoon heb zien zitten.

Er was aandacht.

Iedereen had het boek dus goed gelezen.

En het ging natuurlijk over het boek; hoe maak je dat nou, wat pas je zelf toe, wie hier maakt er allemaal een persoonlijk manifest, en waarom zijn er zeven vliegwielen? EJP deelde hartelijk en ontspannen. Na de Haatboek-roast is er weinig dat hem nog van zijn stuk lijkt te kunnen brengen.

Maar er werden ook vooral vrijelijk verhalen gedeeld. Over ambitie, over geld (!), over opgroeiende kinderen, over ouder wordende ouders, over de eindigheid van het leven. Over de verschillende uitdagingen, waar in deze groep opvallend veel overlap tussen was. En wat ook opvallend was, is hoeveel mensen AI al hebben ingepast in hun leven als gespreks-partner of accountability-partner (of: ‘focus-vriend’, zo je wil).

Zoals jullie weten is mijn boekenclub mij dierbaar. Maar deze impromptu boekenclub mag er ook zeker wezen. De beste boeken laten zien dat je niet alleen bent, dat iemand anders ook al met dezelfde gedachten en gevoelens heeft geworsteld. En de beste boekenclubs onderstrepen dat. Dit was er zo een. Een avond voor in de boeken. Vijf sterren.