Het was zomer 1996. We waren op weg naar Zuid-Frankrijk. Naar Sète. In een gloednieuwe kotterbus. Die was vlak voor de vakantie net geleverd. Een groene Mercedes Vito.
We waren deze dus aan het inrijden. Het is midden in de nacht bij een tankstation net onder Lyon. En de bus wil niet meer starten.
Of ten minste. Deze nieuwe bus had een nieuw snufje. Je moet eerst een soort magneet stickje tegen een contactje op de middenconsole aanhouden VOORDAT je de sleutel mocht omdraaien en dus de bus kon starten. Extra beveiliging.
Je had dus niet alleen de sleutel nodig maar ook deze stick.
Maar die deed het dus niet (meer). Er gebeurde niets wanneer je de stick tegen het contact aanhield.
Toen de Franse Mercedes monteur eindelijk kwam (in een tijd van geen mobiele telefoons, midden in de nacht in Frankrijk wat een verhaal op zich is etc.) keek hij heel verbaasd. Dit had hij nog nooit gezien. Het was dan ook net nieuw. Want deze bus was net nieuw.
Wat er vervolgens gebeurde weet ik nog goed, ik stond er met mijn neus bovenop.
Want het was duidelijk dat de monteur geen idee hoe hoe die stick werkte. Maar hij had wel een oplossing.
Hij rommelde wat onder het stuur, trok een paar draden los, knoopte die aan elkaar et voila, de bus startte.
Dus, tot zover de beveiliging. En, er is altijd een oplossing. Ik denk hier vaak aan.