Bij het 20 jarig bestaan (in 2007) van The Joshua Tree — het album waarmee U2 ultieme sterrenstatus bereikte — kwam er een outtake van een bepaald nummer naar boven. Het nummer kreeg in 1987 geen plek op het album. Niet omdat het een slecht nummer was, integendeel. Maar het zou niet op het album passen, daar was het too strong voor, zo verklaarde The Edge later.
Het nummer paste dus niet tussen de rest, en werd terzijde geschoven. En het bleef daardoor in een onafgemaakte status. Het lukte de band nooit terug te komen in de sfeer en gemoedstoestand van dit intense nummer om het echt af te maken.
Tot 2007. Ze maakten het af. En je hoort de 2007 Bono zingen.
Het nummer zwerft inmiddels al een aantal jaren in mijn ‘U2 rarities’ playlist. En mijn YouTube Wrapped (?) herinnerde mij er vorige week aan dat ik deze toch wel vaak gedraaid zou hebben dit jaar. En ik verbaasde me daar over, want ik had dit nummer dus al vaak geluisterd zonder te weten waar het eigenlijk over ging. En dat is niet hoe ik normaal muziek luister.
Bijbelse allusies
Op een onbewust niveau sprak het me dus aan. De piano, de opbouw, de melancholische ondertoon, het feit dat het nog steeds wat ruw aanvoelt, maar bovenal dat het nummer doorspekt is met onmiskenbaar veel Bijbelse allusies.
Een greep:
“Son, of shepherd boy, now king” – Dat moet Salamo wel zijn, toch?
Of neem dit couplet:
Where now the holy cities?
Where the ancient holy scrolls?
Where now the Emperor Menelek?
And the Queen of Sheba’s gold
Of hoeveel popliedjes ken je die het over de seraphim hebben?
Of de ‘Blessed’ regels aan het eind, een duidelijke verwijzing naar de Bergrede.
Het werd tijd voor iets meer onderzoek. Met het risico het kapot te fact checken: waar gaat dit nummer over?
Het keizerrijk op haar knieën
En wie kan dit beter uitleggen dan Bono zelf. Op internet zwerft een korrelig en krakkemikkig filmpje uit 2007 waarin hij het uitlegt (kijken!). Ze hebben het nummer net de dag ervoor afgemaakt en Bono legt zin voor zin uit wat de betekenis er van is.
Het gaat over Ethiopië.
Het was 1985 en een jonge Bono en zijn vrouw Ali bezoeken het land. Ze waren er mee in aanraking gekomen door het bekende optreden op Live Aid in 1984. En Bono schreef er dit nummer over. Het gaat over wat ze aantroffen tijdens de hongersnood. Het gaat over het trotse keizerrijk dat op haar knieën was gebracht (‘Nobility on its knees‘) en het gaat over moeders:
You walked through the night to get here today
To bring your children, to give them away
Je kan ergens de ziel uithalen door het helemaal te duiden. Maar wanneer uitleg of toelichting iets beter maakt dan is dat vaak substantieel beter. En dat geldt hier zeker.
En ik begrijp nu beter waarom ik dit nummer de laatste maanden zo vaak draaide.
Wave of Sorrow
Het nummer heet Wave of Sorrow, wat een verwijzing is naar het Langston Hughes gedicht Island. En het heeft als subtitel Birdland. Wat weer vernoemd is naar het derde nummer op het bekende debutalbum Horses van Patti Smith, wat een grote inspiratie was voor de band voor dit nummer (luister maar naar de piano en het slepen van de zang).
Hier Wave Of Sorrow in zijn geheel:
@blog Hi Jan, this appeared in my timeline on Mastodon. Something works.