Laatst deed ik op de SCAB avond met de hele zaal een lectio divina oefening waarbij je een tekst meerdere keren achter elkaar leest. Het was een ogenschijnlijk eenvoudig verhaaltje over een egel en een mier.
Maar door herhaling, vertraging en elke zin onder een vergrootglas te leggen, was het mogelijk om diepere of meerdere betekenissen te zien.
Gister had ik de ervaring dat je een verhaal wel meer dan 40 keer kan horen en ook dan nog steeds nieuwe dingen kunt ontdekken. Of misschien juist, door de herhaling.
De betekenis die je in een verhaal hoort, hangt natuurlijk ook af van waar je zelf op dat moment in je leven bent.
Zo sloeg ik dit jaar vooral aan op P. die een grote inschattingsfout maakte.
Deze leider liep weg van een keuze die bij hem lag. Hij legde zijn keuze bij het volk. En hij schatte in dat deze vox populi wel het redelijke zou kiezen. En hij dacht slim te zijn door ze een soort onmogelijk alternatief te bieden. Maar dat pakte verkeerd uit. Het volk koos toch het alternatief. En toen kon hij deze keuze niet meer terugdraaien. (Iets terugdraaien was sowieso al lastig voor hem).
Er zit veel in deze gebeurtenis. Zoals: de overschatting van wat groepen mensen willen en dat het ontlopen of verleggen van je verantwoordelijkheid grote gevolgen kan hebben.
En als je je verantwoordelijkheid ontloopt, kun je dan nog je handen wassen in onschuld?