Ken je dat gevoel van iets niet begrijpen, iets niet snappen? Je pupillen verwijden, je aandacht wordt scherper, je lichaamshouding draait naar dat of degene die je niet begrijpt. Je proeft het: hier zit een kans.
Ik ga heel goed op dat gevoel, misschien zelfs een beetje te goed.
Ik mag namelijk heel graag en heel snel zeggen: ik snap het niet. Soms is dat omdat ik wel drie interpretaties kan bedenken voor dat wat is gezegd (zie ook de grootste denkfout); maar ik ben misschien ook wel gewoon gek op het gevoel om iets nieuws te leren.
En dan zeg ik: ik snap het niet.
In sommige gevallen als ik even een moment zou nadenken dan weet ik wel wat er wordt bedoeld, maar dan heb ik het al gezegd. In andere gevallen zeg ik het omdat ik het herken als een moment om iets NIEUWS te leren. En wat is er nou beter dan iets nieuws leren?
Ik schrijf dit op omdat het lang duurde voordat ik leerde dat er ook een ander soort mensen is:
- Mensen die aannemen dat ze denken te weten of snappen wat er gezegd is
- Mensen die niet echt goed luisteren
- Mensen die bang zijn om te zeggen dat ze iets niet snappen
Dat zijn nou mensen die ik niet snap.