De eerder getipte podcast van Tim Ferriss met Derek Sivers zit boordevol ideeën, maar één idee loopt als rode draad door de hele aflevering. En dat is het idee van de ‘paradox of choice’.
Naar het gelijknamige boek van Barry Schwartz uit 2004. Ik kende dit boek niet, maar de wiki (ook hier ontbreekt nog een NL wiki) geeft denk ik een goeie samenvatting als wel de handvaten voor een probleem dat we allemaal wel kennen.
Het probleem van: welke tandpasta moet ik kiezen uit dit schap met 20 soorten?
Luister de podcast of lees de wiki, of — wellicht nog beter — lees het boek. Als ik het goed begrijp zijn er grofweg twee benaderingen:
- Maximizen
- Satifisen
Beide hebben nadelen maar één van deze twee heeft een duidelijk voordeel, of zoals Sivers zegt:
Maximizers have been found to feel worse about the decisions they make. They look into every possible option. They try to make the best possible choice, but studies show that they feel worse about the choice they make.
Whereas satisficers may not make the absolute best possible choice, but they feel much better about the choices they make.
Iets om over na te denken.
Lijkt mij dat sommige beslissingen eenvoudiger zijn dan anderen. Je mag hopen dat mensen die medische apparatuur aanschaffen, of een vliegtuig, heel zorgvuldig wikken en wegen. Maar een keuze tussen twee gerechten om te eten is natuurlijk heel eenvoudig.
Ik heb het boek niet gelezen maar denk op voorhand dat het de wereld simplistisch voorstelt, zoals veel van die boeken doen (kassa!). Net zoals Tim Ferriss en Derek Sivers dat doen. Het is veel complexer dan simpelweg de aarde indelen in twee soort van benadering met bijbehorende emoties (Maximizers voelen zich rot ongeacht de gemaakte keuze en Satisficers zijn dolgelukkig).
Ik denk ook dat de wereld vaak veel complexer is, maar toen ik deze week tandpasta ging kopen moest ik toch wel even aan dit idee denken :).
En voor mij zit daar de winst: niet alle keuzes zijn allemaal even belangrijk! En zeker in onze wereld van overdaad, waar altijd wat te kiezen is, kan dit een stukje duidelijkheid geven. Echt belangrijke keuzes komen misschien maar een paar keer per week voor van de honderden keuzes die je kan maken elke dag.
Sivers zelf maakt ook soms gewoon verkeerde keuzes: zoals de keuze dat hij geen US citizen meer wilde zijn. Dit zou hij nu niemand aanraden want het leverde uiteindelijk alleen maar meer gedoe op dan voordeel (en toch kon hij toen de paradox of choice al) en was achteraf ook meer een spontaan idee dan echt goed doordacht (mijn interpretatie).