Verstopt in een geweldige podcast aflevering maakt Seth Godin de volgende vergelijking:
Denk aan de blik van een kind dat al uren probeert te fietsen en dan opeens kan het fietsen!
Heeft dat kind op dat moment een frons op zijn gezicht? Natuurlijk niet. Niemand die leert fietsen heeft een frons op zijn of haar gezicht. Niemand zal zeggen: “Oh ja, dit is precies wat ik verwachtte.”
Nee, het is een verrassing en een genot. En die verrassing komt van het anders zien van de wereld en het worden van een andere, betere versie van jezelf.En we zien dit voortdurend bij (online) leren. We zien het wanneer mensen leren programmeren, we zien het wanneer mensen leren zingen, het is het gevoel dat je een level omhoog bent gegaan volgens een constructie die er was voordat je daar kwam.
Mensen die niet weten hoe ze moeten fietsen, weten dat er zoiets bestaat als fietsen. En ze stellen zich voor dat er een niveau is dat ze kunnen bereiken. En niveaus hebben nut, ze zijn er niet om een hiërarchie te creëren. Ze zijn er om een kans op zelfrealisatie te creëren.