Soms heb je meerdere mensen nodig die steeds hetzelfde zeggen. Zo tel ik dus — achteraf — in mijn mailbox afgelopen jaar al vijf keer een aanbeveling voor de podcast Shell Game.
Maar het is net zoals die quote van David Foster Wallace:
I received five hundred thousand discrete bits of information today, of which maybe twenty-five are important. And how am I going to sort those out, you know?
David Foster Wallace
Er zijn zoveel podcasts, er is zoveel mail, er zijn zoveel nieuwsbrieven.
Toch bleek deze podcast een hele goede tip want heb ik deze afgelopen week geluisterd. In één ruk.
De reden hiervoor was de tip uit de eindejaarsblog van Hans de Zwart (blogs hebben meer invloed dan nieuwsbrieven op mij zo blijkt maar weer). Het is dan de persoonlijke touch (“made me laugh the loudest”) wat doorschijnt en de spreekwoordelijke druppel is.
The series that made me laugh the loudest was Shell Game, where Evan Ratliff clones his voice and connects it live to a large language model, allowing him to let AI pretend it is him: on the phone with his girlfriend, at work in a Zoom meeting, when picking up robocalls (AI versus AI gets very funny very quickly).
Bron
De les is: maak dingen persoonlijk, zeg wat het met jou doet, als je een verbinding wil maken met iemand anders.
Deze podcast is mijn tip aan jou de lezer: omdat ik er hard om moest lachen en omdat ik de rillingen kreeg van die gekke toekomst die onder onze neus nu al bezig is.