Mijn vrouw en ik houden allebei van reizen. Vaak samen, maar soms ook niet.
Zo is mijn vrouw deze week met vriendinnen in Lapland. Die regio daar boven in Noorwegen, Zweden en Finland.
Dus ik zie foto’s en filmpjes van: sneeuwscooters, husky slee-en, jacuzzi’s bij min zestien, glazen igloos en het Noorderlicht, natuurlijk. The works. U kent het wel.
Onze zoon heeft het er maar moeilijk mee: hij wil dat ook allemaal doen. En hij vindt het niet leuk dat zijn moeder dat allemaal doet “zonder hem”.
En ik kreeg zelf deze week een paar keer de vraag: wil jij niet heen dan?
De eerste keer pikte ik de vraag achter deze vraag niet op.
Het eerlijke antwoord is: het was nog geen moment bij me opgekomen.
Dit is haar reis, met haar vriendinnen waar ze lang voor gepland en gespaard hebben. Wat heeft dat met mij te maken?
En ik realiseerde me: ik ben op dit vlak weinig jaloers. Misschien ga ik het Noorderlicht nog wel eens zien, misschien ook niet. Mijn vrouw geniet, en ik geniet dat zij geniet, daarvoor hoef ik niet in Lapland te zitten.