Dat niet-bloggen even onwennig voelt, dat wist ik al wel. Maar daarna went het snel. Opvallend snel. Zo snel, dat je weet dat het wel slecht voor je moet zijn.
Daarnaast had ik deze keer ook bedacht om zelfs geen ideeën te vangen als concepten. Iets wat ik eigenlijk de hele dag door doe/deed. Nog meer dan bloggen zelf. (Misschien is dat zelfs eigenlijk het hele ding, en bloggen slechts de bijvangst. Maar dat terzijde.)
En dat niet doen, dat is waanzin.
Want ideeën of gedachten zomaar laten zweven of laten gaan zonder deze te vangen, voelt alsof je gedachteloos door het leven aan het strompelen bent, een gapend leeg gat tegemoet. Want wat is het nut van dit alles als je niet bezig bent om je gedachten te vangen en te ordenen?!
Maar ik wou met m’n grote mond, écht even afstand, en dat is gelukt. En ik heb een leuke verjaardagsweek gehad, bezocht kringloopwinkeltjes (foto) en genoot echt wel van de vakantie (dit komt ook door dingen die ik las in 4000 Weeks, daarover later meer).
Maar ik liep toch ook rond met een unheimlich gevoel. Mijn ritme was namelijk weg. Als ik een idee had of een interessant linkje tegenkwam moest ik mezelf dwingen deze niet op te noteren. Een experimentele daad, die me weer een paar andere ideeën en gedachten heeft gegeven (maar ja, hoe leg je die dan vast?!).
Hoe dan ook, ik ben er weer ?
De eerste van de maand leek me een mooi moment om weer te starten. Hoewel ik eigenlijk pas weer wou bloggen wanneer ik 4000 Weeks uit heb (bijna) want daar zitten wel 100 blogs in. Ik ken geen recent ander boek dat me zo heeft geholpen om bepaalde zaken scherp te zetten. Daarover later meer. Ik heb vorige week wel Waanzee van Robert Haasnoot herlezen. Dikke tip. Nog steeds.