Ik kom in het weekend vaak langs een paar olifantenpaadjes.
Zoals deze:
Of deze:
Een olifantenpaadje is niets anders dan een kortere route. De kortste lijn tussen A en B.
Olifantenpaadjes houden zichzelf in stand, vooral wanneer er al een zichtbaar pad is. De eerste gebruikers (makers?) van het paadje, dat zijn de echte vrijdenkers. Of misschien dachten ze juist helemaal niet en gingen ze op gevoel af.
Hier kun je al allemaal metaforen in leggen.
Maar ik moet bij een olifantenpaadje altijd denken aan een 99% Invisible aflevering.
Een podcast over design en de wereld om ons heen. Hier vertelden ze een keer wat de meeste gestelde vraag van luisteraars was. En die vraag is: of ze niet een keer een aflevering over olifantenpaadjes (desire paths) konden maken.
Maar, zo stelde de presentator; een olifantenpaadje is gewoon een olifantenpaadje. Er is niet heel veel meer over te vertellen.
Omdat de vraag maar gesteld bleef worden, maakten ze er een maar webartikel over (de eerste en enige). Zodat ze mensen daar naar konden wijzen.
En bij elk olifantenpaadje dat ik tegenkom, moet ik daar dus aan denken, en daar zit ook een metafoor in.