Sinds ik regelmatig blog, probeer ik het volgende in gedachten te houden:
Iemands ideeën zijn altijd heel overduidelijk vooral voor degene die ze heeft.
En dat geldt dus ook voor mezelf.
Iets dat tussen jouw twee oren zit — kennis, ideeen, observaties — die zijn vaak voor JOU heel logisch of duidelijk, maar dat wil niet zeggen dat dit voor iedereen zo is.
Het kan zijn dat iemand anders er net zo over denkt, of ook (al) weet wat jij weet, maar dat hoeft niet. Mensen hebben een neiging om aan te nemen dat iedereen net als hun denkt. Of te denken dat iets al algemeen bekend is: “als ik er zo over denk, zal iedereen er wel zo over denken”.
Maar dit is vaker niet waar dan wel. (Ik denk wel eens dat dit ten grondslag ligt aan veel kleine problemen als wel mondiale problemen: de aanname dat we allemaal hetzelfde denken en weten. Maar dat terzijde).
Wat voor jou overduidelijk is, is wellicht nieuwe informatie voor iemand anders.
Deze gedachte heeft dus een paar implicaties:
- Je komt er alleen achter wat anderen wel of niet weten door te delen wat je weet
- Je komt er alleen achter of je ideeën of kennis algemeen bekend zijn door te delen wat je weet
- Je komt er alleen achter of je ideeën of kennis wat waard zijn door te delen wat je weet.
Kortom: deel.
Denken dat iedereen al weet wat jij weet, kan een rem zijn om iets te delen.
Of de ervaring dat wanneer je iets deelt, dat iemand dan zegt: dat wist ik al lang. Nou en, wat is daar erg aan? Laat dat ook geen rem zijn.
De vraag is nu aan jou: wat is voor jou zo overduidelijk dat je denkt dat iedereen het al het weet? Mijn tip is: deel dat.
Webmentions
[…] daarom overduidelijke dingen. Bijvoorbeeld over wat eeuwigdurende september […]
[…] was weer een bewijs dat je nooit moet aannemen dat iemand anders weet wat jij weet! En, reden genoeg dus om er over te […]